Rękawiczki – zaliczane do galanterii okrycie dłoni z jednym lub pięcioma palcami, z różnej długości mankietem zakrywającym przedramię, noszone dla ozdoby, ochrony przed chłodem, brudzącymi lub szkodliwymi substancjami.
Historia rękawiczek
Rękawice znano już w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie, gdzie stosowano je dla ochrony przed zimnem, ubrudzeniem rąk, przed skaleczeniem przy pracy[1][2]. Podczas prac polowych noszono rękawice w formie woreczków[1]. Grecy i Rzymianie nakładali na palce osłonki także podczas jedzenia (jedzono palcami). Chrześcijanie podczas sprawowania liturgii stosowali rękawiczki już w średniowieczu. Stały się one symbolem godności i władzy, najpierw biskupiej, potem także świeckiej. Metalowe rękawice stosowano do zbroi rycerskiej[1].
Około 1000 roku rękawice pojawiły się w stroju kobiecym. Wyrabiane je ze skóry, także futerkowej, z tkanin, filcu, a w XIII wieku pojawiły się pierwsze dziane rękawice[1]. W XVIII wieku stały się bardzo popularne, początkowo używały je tylko zamożniejsze niewiasty[3]. Charakterystyczne dla tego okresu są zwłaszcza długie rękawice, zakrywające całe ręce do sukni z krótkimi rękawami. Takie rękawiczki później zakładano do sukni balowych[1]. Występowały one w postaci pięciopalczastej lub jako tzw. mitynki lub mitenki, rękawiczki bez palców, okrywające palce do połowy lub z jednym palcem i klapką zakrywającą pozostałe (znane już od przełomu XIV i XV wieku). Wykonane były z tkanin jedwabnych, wełnianych lub dzianin a także koronki[1]. Pod koniec XVIII wieku także ubogie osoby nosiły okrycia dłoni zrobione samodzielnie z białych nici, głównie jednopalczaste[3].
W różnych epokach okrycia dłoni były różnie zdobione np. haftem, wyszywane perłami i kamieniami szlachetnymi, złotymi guzikami, frędzlami[1].
Szczególnym rodzajem rękawiczek znanym w pierwszej połowie XVI wieku były tzw. rękawiczki rzezane, które charakteryzowały się rozcięciami na palcach w ich zgięciach[2].
Do lat trzydziestych XIX wieku rękawiczki sprowadzano głównie z zagranicy. Później zaczęto produkować je także w Polsce. Znani rękawicznicy to Gross w Warszawie, Niwet, Schipold, Sandman[3].
Rodzaje rękawiczek
Ze względu na kształt[4]
Ze względu na wykonanie[4]
- rękawiczki niciane, koronkowe
- rękawiczki z dzianiny: jedwabne, bawełniane, wełniane
- rękawiczki skórkowe: glacé, irchowe, welurowe, zamszowe, nappa, pekari
- z tworzyw sztucznych, lateksu, gumy
Wyrabianie rękawiczek to rękawicznictwo, a rzemieślnik zajmujący się tym to rękawicznik[4]. Wytwórcy rękawic w przeszłości zrzeszali się w cechach. Cechy rękawiczników wyodrębniono we Francji w 1190 roku, w Polsce, w Krakowie w 1440 roku[2]. Wyprawianie skór na rękawiczki to białoskórnictwo[5].
Rękawice specjalne
- w zajęciach (odzież ochronna)
- rękawice gospodarskie
- rękawice przemysłowe
- rękawica sokolnika
- rękawiczki medyczne
Lateksowe, sterylizowane rękawiczki zakładane są przez personel medyczny w celu zapobieżenia zakażenia rany obsługiwanego pacjenta oraz zarażenia siebie czynnikami zakaźnymi mogącymi znajdować się we krwi, płynach ustrojowych, wydzielinach i wydalinach pacjenta. Współcześnie stosuje się także rękawice nitrylowe, winylowe[6].
- w sporcie
- rękawiczki rowerowe
- rękawice do walki na pięści
Najprostsze rękawice były tworzone z rzemieni ze skóry wołowej, którymi ciasno owijano dłonie. - rękawice bokserskie
- naparstnik - rękawica łucznika
- rękawice bramkarza
- rękawice narciarskie i do innych sportów zimowych, często z ochraniaczami.
- w informatyce
- rękawice VR umożliwiające odbieranie wrażeń dotykowych w komputerowych systemach sztucznej rzeczywistości.
Rękawice w kulturze
- W obyczajach średniowiecznych
- rękawice były symbolem prawa i władzy; noszenie pięciopalcowych rękawiczek było przywilejem szlachty, symbolem stanu szlacheckiego
- rękawice należały do insygniów cesarskich
- suzeren po przyjęciu od wasala przysięgi wierności wręczał mu rękawicę, laskę lub kopię, stanowiącą symbol oddania mu lenna (zobacz: inwestytura)
- rzucenie rękawicy (zastępczy symbol uderzenia ręką, spoliczkowania) oznaczało wyzwanie na pojedynek, podjęcie rękawicy oznaczało przyjęcie wyzwania
- rękawiczka u kapelusza lub hełmu rycerskiego oznaczała oddanie się damie serca, rękojmię miłości
- w wolnomularstwie białe rękawiczki oznaczające pracę i czystość moralną są elementem stroju rytualnego
- w symbolice
- władza, godność, szlachectwo, honor rycerski
- siła, wyzwanie, ochrona, obrona
- poselstwo, nowina, pozdrowienie, powitanie
- rękawica to tajemnica, ukrywanie tożsamości, niecne zamiary
- zdejmowanie prawej rękawicy oznaczało pokojowe zamiary, szczerość, do dziś pozostało jako element savoir-vivre'u przy powitaniu
- czystość i godność oznacza użycie rękawiczek w tradycji Kościoła katolickiego
Rękawiczki w powiedzeniach
- o ubogiej szlachcie mówiono: "nago – a w rękawicach, z kordem – a boso"
- Robić coś w rękawiczkach oznacza postępowanie delikatne, taktowne, dyplomatyczne, także - bez "brudzenia sobie rąk"
- Pracować w rękawicach – robić coś niezgrabnie, byle jak
- Zmieniać jak rękawiczki – zmieniać łatwo, często.
- Znoszone rękawiczki – kobieta "z przeszłością"
- Pasuje jak rękawiczka – przylega dobrze, dokładnie
- Czysta rękawiczka kryje brudne ręce – pozory, łapówkarstwo
Cytaty
"...Strój także szlachcianek
Najuboższych różni się od chłopskich katanek:
...
I żną zboże, a nawet przędą w rękawiczkach."
A. Mickiewicz, "Pan Tadeusz", 6,390-394
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.
- 1 2 3 Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.
- 1 2 3 Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska ilustrowana. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 1985, ISBN 83-214-0411-1.
- 1 2 3 Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak). T. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1981, ISBN 83-01-00284-0.
- ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak), T. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1978.
- ↑ Rękawice medyczne. [dostęp 2021-07-21].