Puchar świata w rugby
Mistrzostwa świata w rugby
Ilustracja
Puchar Świata
Oficjalny skrót

RWC

Dyscyplina

rugby union

Organizator rozgrywek

World Rugby

Data założenia

1987

Przekształcona
na zawodową

1995

Rozgrywki
Liczba drużyn

20

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

 Nowa Zelandia (1987)

Obecny zwycięzca

 Południowa Afryka (2023)

Najwięcej zwycięstw

 Południowa Afryka (4)

Strona internetowa

Puchar świata w rugby, mistrzostwa świata w rugby (ang. Rugby World Cup) – międzynarodowy turniej rugby union organizowany przez World Rugby, w którym biorą udział męskie reprezentacje narodowe. Pierwszy odbył się w 1987, na terenie Australii i Nowej Zelandii. Od tamtej pory kolejne zawody są rozgrywane co cztery lata.

Zwycięzcy otrzymują 38-centymetrowy pozłacany Puchar Williama Webba Ellisa, nazwany tak na pamiątkę ucznia szkoły w miejscowości Rugby, uważanego za twórcę gry. Na trofeum wygrawerowane są nazwy drużyn triumfujących w przeszłości. Najwięcej złotych medali na swoim koncie ma reprezentacja Południowej Afryki, która zwyciężała turniej czterokrotnie. Jest ona obecnym mistrzem świata po wygranej w odbywającym się we Francji turnieju w 2023.

Zasady

W finałowej stawce pucharu świata rywalizuje 20 drużyn (od 1999). 12 miejsc jest zarezerwowanych dla najlepszych ekip poprzedniego turnieju plus ewentualnie dla gospodarza. Pozostałe miejsca obsadzają drużyny wyłonione w kontynentalnych eliminacjach. W eliminacjach do Pucharu Świata 2011 przewidziano następujący podział: 2 miejsca dla Europy, 2 dla Ameryki (razem Płn. i Płd.), po jednym dla Afryki, Azji i Oceanii. Ostatnie miejsce wyłonione zostanie w drodze interkontynentalnych baraży.

W finałowej rywalizacji dwadzieścia drużyn podzielonych jest na cztery grupy liczące po pięć drużyn. Po dwie najlepsze z każdej grupy awansują do ćwierćfinału. Dalej rozgrywki toczone są w systemie pucharowym, aż do finału. Pokonani z półfinałów spotykają się w meczu o trzecie miejsce.

Historia

Anglicy triumfujący po zdobyciu Pucharu Świata w 2003

Zanim zdecydowano się na organizację Pucharu Świata, przez lata zawody w rugby odbywały się tylko na szczeblu regionalnym. Najstarszym i najważniejszym z takich turniejów jest Puchar Sześciu Narodów. Pierwsza edycja, z udziałem czterech drużyn: Anglii, Walii, Szkocji i Irlandii, odbyła się już w 1883 roku. W 1910 roku do rywalizacji dołączyła Francja, a w roku 2000 Włochy.

Rugby union było kilkakrotnie uwzględnione w programie Letnich Igrzysk Olimpijskich. Po raz pierwszy w Paryżu w 1900 roku. Ostatni raz rugby pojawiło się na igrzyskach w Paryżu w 1924 roku. Triumfowała wtedy reprezentacja Stanów Zjednoczonych.

Mecz Irlandia–Gruzja w 2007

Po raz pierwszy idea rozegrania ogólnoświatowych zawodów w rugby pojawiła się w latach 50., jednak spotkała się ze sprzeciwem większości reprezentacji zrzeszonych w Międzynarodowej Federacji Rugby (IRFB). Po raz kolejny postanowiono zorganizować Puchar Świata w latach 80., tym razem udanie. Pierwszą edycję zorganizowały wspólnie Australia i Nowa Zelandia w 1987 roku. Spośród 16 uczestniczących reprezentacji najlepsza okazała się drużyna All Blacks, która pokonała na Eden Park w Auckland Francję 29:9 i została pierwszym triumfatorem Pucharu Świata.

W kwalifikacjach do Pucharu Świata w 1991 roku, organizowanego w Anglii wzięły udział 33 drużyny, w tym po raz pierwszy reprezentacja Polski. Ostatecznie w turnieju finałowym zagrało 16 ekip. Imprezę organizowała Anglia, ale mecze rozgrywano także na stadionach francuskich (m.in. Parc des Princes w Paryżu), w Cardiff, Edynburgu i Dublinie. W kolejnych latach częstą praktyką stawało się włączanie do grona stadionów:gospodarzy obiektów z miast spoza państw organizujących imprezę. Puchar Świata zdobyła Australia po finałowym triumfie 12:6 nad gospodarzami na Twickenham Stadium w Londynie w obecności 75 tys. widzów.

Puchar Świata w 1995 roku był imprezą wyjątkową. Organizacji podjęła się Południowa Afryka, która jeszcze żyła wydarzeniami związanymi z obaleniem apartheidu. Występ drużyny RPA we wcześniejszych edycjach Pucharu Świata była niemożliwa ze względu na wykluczenie federacji południowoafrykańskiej spowodowanej sytuacją polityczną w kraju. Sama impreza oraz fantastyczny występ Springboks okazała się czynnikiem przyśpieszającym zjednoczenie kraju. RPA zdobyło trofeum Williama Ellisa Webba po emocjonującym finale na stadionie w Johannesburgu, pokonując Nową Zelandię po dogrywce 15:12. Puchar wraz z kapitanem drużyny Francois Pienaarem odbierał Nelson Mandela.

Mecz Australia–USA z 2011

W 1999 roku w Walii po raz pierwszy rywalizowało 20 drużyn podzielonych na 5 grup. Finał na Millennium Stadium w Cardiff stał się łupem triumfującej po raz drugi Australii. Wicemistrzem zostali Francuzi, Brąz zdobyli broniący tytułu rugbiści RPA.

Puchar Świata 2003 przyniósł pierwszy w historii triumf dla ojczyzny rugby – Anglii. Pokonali po dogrywce na Stadionie Olimpijskim w Sydney faworyzowanych gospodarzy i obrońców trofeum Australijczyków. Do zwycięstwa The Red and Whites poprowadził fenomenalny Jonny Wilkinson, odznaczony po powrocie do kraju Orderem Imperium Brytyjskiego.

Puchar Świata w 2007 roku we Francji był rekordowy. W eliminacjach wzięło najwięcej w historii 91 ekip. Na trybunach podczas 48 meczów zasiadło 2,263,223 widzów, co daje ponad 47 tys. widzów na każdym spotkaniu. Triumfowali po raz drugi w historii gracze RPA, po finałowej wiktorii nad Anglią na Stade de France. Pierwszy medal w historii wywalczyła reprezentacja Argentyny. Rozczarowanie przyniósł występ gospodarzy, którzy zajęli ostatecznie czwarte miejsce.

Mecz Francja–Tonga podczas Pucharu Świata 2011

W 2011 roku impreza po raz drugi zawitała w Nowej Zelandii i okazała się największym wydarzeniem sportowym w historii organizowanym przez ten kraj. Mecze rozgrywano na dziesięciu stadionach w dziewięciu miastach. Początkowo planowano przeprowadzić rozgrywki w dziesięciu miastach, ale z powodu trzęsienia ziemi, które w lutym 2011 zniszczyło Christchurch, zdecydowano się zrezygnować z podejmowania meczów Pucharu Świata w tym mieście. Podczas meczów fazy grupowej doszło do kilku niespodzianek, m.in. Australia przegrała z Irlandią, a reprezentacja Tonga pokonała Francję. Mimo to główni faworyci zameldowali się w komplecie w ćwierćfinale. Na tym etapie z turniejem pożegnali się wszyscy medaliści poprzedniej edycji Pucharu: broniąca tytułu RPA, a także Anglia i Argentyna. Pary półfinałowe utworzyły drużyny Francji i Walii (9:8) oraz odwieczni rywale z Antypodów Australia i Nowa Zelandia (6:20). W finale na Eden Park w Auckland spotkali się, podobnie jak podczas pierwszej edycji Pucharu, Francuzi z All Blacks. Po wyrównanym spotkaniu gospodarze, prowadzeni przez Grahama Henry`ego, zwyciężyli 8:7 i po raz drugi w historii triumfowali.

Wyniki

Rok Organizator T Finał Mecz o 3 miejsce Uwagi
Zwycięzca Wynik Finalista III miejsce Wynik IV miejsce
Puchar świata w rugby union mężczyzn
1987 Australia Australia
Nowa Zelandia Nowa Zelandia
1
Nowa Zelandia
29:9
Francja

Walia
22:21
Australia
16 drużyn
1991 Anglia
Anglia
1
Australia
12:6
Anglia

Nowa Zelandia
13:6
Szkocja
16 drużyn
1995 Południowa Afryka
Południowa Afryka
1
Południowa Afryka
15:12
dogr.

Nowa Zelandia

Francja
19:9
Anglia
16 drużyn
1999 Walia
Walia
2
Australia
35:12
Francja

Południowa Afryka
22:18
Nowa Zelandia
20 drużyn
2003 Australia
Australia
1
Anglia
20:17
dogr.

Australia

Nowa Zelandia
40:13
Francja
20 drużyn
2007 Francja
Francja
2
Południowa Afryka
15:6
Anglia

Argentyna
34:10
Francja
20 drużyn
2011 Nowa Zelandia
Nowa Zelandia
2
Nowa Zelandia
8:7
Francja

Australia
21:18
Walia
20 drużyn
2015 Anglia
Anglia
3
Nowa Zelandia
34:17
Australia

Południowa Afryka
24:13
Argentyna
20 drużyn
2019 Japonia
Japonia
3
Południowa Afryka
32:12
Anglia

Nowa Zelandia
40:17
Walia
20 drużyn
2023 Francja
Francja
4
Południowa Afryka
12:11
Nowa Zelandia

Anglia
26:23
Argentyna
20 drużyn

Klasyfikacja medalowa

W dotychczasowej historii Pucharu świata na podium oficjalnie stawało w sumie 7 drużyn. Liderem klasyfikacji jest Nowa Zelandia, która zdobyła złote medale mistrzostw 3 razy.

Stan po Puchar Świata w Rugby 2023.

Lp. Reprezentacja Miejsca na podium
1.  Południowa Afryka 4 (1995, 2007, 2019, 2023) 2 (1999, 2015)
2.  Nowa Zelandia 3 (1987, 2011, 2015) 2 (1995, 2023) 3 (1991, 2003, 2019)
3.  Australia 2 (1991, 1999) 2 (2003, 2015) 1 (2011)
4.  Anglia 1 (2003) 3 (1991, 2007, 2019) 1 (2023)
5.  Francja 3 (1987, 1999, 2011) 1 (1995)
6.  Walia 1 (1987)
7.  Argentyna 1 (2007)

Starty poszczególnych reprezentacji (1987-2019)

Uczestnicy i ich najlepsze wyniki

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.