Prawo poznańskie (łac. ius Posnaniense) – prawo miejskie, lokalna odmiana prawa magdeburskiego wzorowana na przywileju lokacyjnym Poznania z 1253 i stosowana w zachodniej Wielkopolsce.

Powstało ono wskutek niedostatecznej znajomości tegoż prawa przez lokalnych książąt, a później i królów, którzy omijali te niedostatki poprzez wzorowanie się na poznańskiej wersji tegoż prawa. Na prawie poznańskim lokowano takie miasta jak:

Natomiast w przywilejach lokacyjnych Wschowy z 1426 i Bledzewa z 1619 wspomina się ogólniej o "prawie miast wielkopolskich".

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.