Powiat brzeski
powiat
Państwo

 Polska

Województwo

poleskie

Siedziba

Brześć nad Bugiem

Powierzchnia

4625 km²

Populacja (1931)
• liczba ludności


216.200

• gęstość

47 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin wiejskich

22

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa

Powiat brzeski – powiat województwa poleskiego II Rzeczypospolitej. Jego siedzibą było miasto Brześć nad Bugiem. W skład powiatu wchodziło 22 gminy wiejskie, 1 miasto i 2 miasteczka.

12 grudnia 1920 r. pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych z powiatu wyłączono gminy: Połowce, Wierzchowiec, Dmitrowicze i Dworce do nowo utworzonego powiatu białowieskiego[1].

Demografia

W grudniu 1919 roku powiat brzeski okręgu brzeskiego ZCZW zamieszkiwały 81 497 osoby. Na jego terytorium znajdowało się 491 miejscowości, z których 4 miały 1–5 tys. mieszkańców i jedna powyżej 5 tys. mieszkańców. Był nią Brześć Litewski z 14 005 mieszkańcami[2].

Wyniki spisu powszechnego z 1921 r.[uwaga 1]:

Oświata

W powiecie brzeskim okręgu brzeskiego ZCZW, w roku szkolnym 1919/1920 działały 63 szkoły powszechne, 4 szkoły średnie i 10 szkół zawodowych. Ogółem uczyło się w nich 4141 dzieci i pracowało 136 nauczycieli[4].

Starostowie

Podział administracyjny

Gminy

Miasta

Dalsze losy

W latach 1939–1941 powiat pod okupacją sowiecką, od 1941 do 1944 – niemiecką. W 1945 prawie w całości wszedł w skład Białorusi (poza częściami gmin: Połowce, Wołczyn i Wysokie Litewskie).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 43
  2. ↑ I. Tablice ogólne. W: Zeszyt VII. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (grudzień 1919). Lwów – Warszawa: Książnica Polska T-wa Naucz. Szkół Wyższych, 1920, s. 25, seria: Prace geograficzne wydawane przez Eugenjusza Romera.
  3. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 8: Województwo poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. X. [dostęp 2012-08-02].
  4. ↑ Joanna Gierowska-Kałłaur: Rozdział VII. Szkolnictwo na ziemiach podległych Zarządowi Cywilnemu Ziem Wschodnich. W: Joanna Gierowska-Kałłaur: Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (19 lutego 1919 – 9 września 1920). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, Instytut Historii PAN, 2003, s. 243. ISBN 83-88973-60-6.
  5. ↑ Ruch służbowy. W starostwach. „Dziennik Urzędowy Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych”, s. 6, Nr 1 z 20 października 1920.
  6. ↑ III. Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych od 1 stycznia do 1 lutego 1923. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. 1, s. 23, 1 marca 1924. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych.
  7. ↑ Starostowie odznaczeni za popieranie przysposobienia wojskowego
  8. ↑ Czerwcowe zmiany w powiatach
  9. ↑ Zmiany na stanowiskach starostów. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 234 z 2 października 1932.
  10. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 256, 15 listopada 1932.
  11. ↑ Zawieszenie w czynnościach starosty brzeskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 114 z 25 maja 1937.
  12. ↑ Zmiany i mianowania w administracji. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 1 z 3 stycznia 1939.
  13. ↑ 12 kwietnia 1928 r. została zniesiona, a jej terytorium włączone do gmin: Horodeczna, Szereszów w powiecie prużańskim i Kamieniec litewski w powiecie brzeskim (Dz.U. z 1928 r. nr 45, poz. 427).
  14. ↑ 12 kwietnia 1928 r. włączono wsie Osowa i Lachowce ze zniesionej gminy Mokrany z powiatu kobryńskiego (Dz.U. z 1928 r. nr 45, poz. 427).
  15. ↑ 12 kwietnia 1928 r. włączono zniesioną gminę Mokrany z powiatu kobryńskiego (Dz.U. z 1928 r. nr 45, poz. 427).

Bibliografia

  • Zeszyt VII. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (grudzień 1919). Lwów – Warszawa: Książnica Polska T-wa Naucz. Szkół Wyższych, 1920, s. 50, seria: Prace geograficzne wydawane przez Eugenjusza Romera.
  • Joanna Gierowska-Kałłaur: Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich (19 lutego 1919 – 9 września 1920). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, Instytut Historii PAN, 2003, s. 447. ISBN 83-88973-60-6.
  • Èncyklapèdyâ hìstoryì Belarusì, Tom II, Mińsk 1994

Uwagi

  1. ↑ Bez ludności objętej spisem wojskowym.
  2. ↑ Wg współczesnych standardów tego rodzaju deklarację należałoby uznać najprawdopodobniej za deklarację narodowości ukraińskiej
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.