Szpic miniaturowy
ilustracja
Inne nazwy

Toy Spitz, Pomeranian,
Pommer lub Pommerlo (dawne niemieckie nazwy)

Kraj patronacki

Niemcy

Kraj pochodzenia

Pomorze

Wymiary
Wysokość

max. 24 cm

Masa

max. 4 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa V, Sekcja 4,
nr wzorca 97. zkwp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-08)].

AKC

Toy

ANKC

Grupa 1 (Toys)

CKC

Grupa 5 – Toys

KC(UK)

Toy

NZKC

Toy

UKC

Companion Breeds (pies do towarzystwa)

Szpic miniaturowy, pomeranian – rasa psa, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich. Nazwa bierze się od Pomeranii, czyli po polsku Pomorza. Typ lisowaty[1].

Krótki rys historyczny

Początki istnienia pomeraniana, podobnie jak i innych szpiców, sięgają epoki kamienia. Wykopaliska na torfowiskach na terenie dzisiejszych północnych Niemiec odkryły niemal doskonale zachowane okazy, które wydają się być najstarszymi przodkami obecnych ras[2]. Jedna z teorii pochodzenia współczesnej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku pomeraniany zostały sprowadzone ze Skandynawii. Nazwa pomeranian oznacza bowiem psa z Pomorza, na które psy te przywędrowały z woźnicami.

Użytkowość

Pies do towarzystwa. Nadaje się dla domatora. Jest psem jednego pana, bardzo się przywiązuje, ale też często nie można nad nim zapanować. Można z nim uprawiać psie sporty np. agility, obedience lub taniec z psem.

Charakter

Szpic miniaturowy pomeranian ma wesołe usposobienie i żywy temperament. Jest ruchliwy, ciekawski, wszędobylski i chętny do zabawy. Bardzo przywiązany do opiekuna, wrażliwy i oddany, nie lubi zostawać na długo sam[3].

Szata i umaszczenie

Dopuszczalna jest szeroka gama typów umaszczenia: czarna, brązowa, biała, pomarańczowa, szara cieniowana (wilczasta). Również inne maści - wszystkie odcienie kolorów, takie jak: kremowy, kremowo-śniady, pomarańczowo-śniady, czarny podpalany oraz łaciaty (z dominującą bielą).

Utrzymanie

Pomeranian szczeniak

Wymaga regularnego trymowania oraz wyczesywania sierści. Szatę należy szczotkować szczotką ze sztywnego włosia. W okresie linienia należy kąpać psa w ciepłej wodzie, aby pozbyć się martwego włosa.

Zdrowie

Najbardziej typowe dla rasy problemy zdrowotne to niezarośnięte ciemiączko, wypadanie rzepki kolanowej i choroby oczu. Słabym punktem pomeraniana są też zęby, z tendencją do osadzania się kamienia nazębnego, nieraz wypadające już u młodych osobników[4]. Długość życia: 12 do 16 lat[5].


Przypisy

  1. ↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 126.
  2. ↑ D. Grandjean, F. Haymann, The Dog Encyclopaedia, 2010, s. 242.
  3. ↑ SZPIC MINIATUROWY POMERANIAN - cena, szczenię - Psy.pl [online], Wszystko, co warto wiedzieć o psach [dostęp 2020-12-07] (pol.).
  4. ↑ Izabela Przeczek, Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania, s. 262.
  5. ↑ Izabela Przeczek, Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania, s. 261.

Bibliografia

  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • Eva-Maria Krämer, Rasy psów, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 2003
  • Izabela Przeczek, Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
  • Hans Räber, Encyklopedia psów rasowych tom I, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 1999
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.