Plisa
Пліса
Ilustracja
Kamienny krzyż, w tle cerkiew św. Paraskiewy
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

głębocki

Sielsowiet

Plissa

Populacja (2009)
 liczba ludności


473[1]

Nr kierunkowy

2156

Kod pocztowy

211811

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Plisa”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Plisa”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, w prawym górnym rogu znajduje się punkt z opisem „Plisa”
Ziemia55°13′14″N 27°57′11″E/55,220556 27,953056

Plissa[2] (biał. Пліса, Plisa; ros. Плиса, Plisa) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Plissa. Leży nad brzegiem jeziora Plisa u źródeł Mniuty, 21 km na północny wschód od Głębokiego. Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w Podświlu (10 km).

Siedziba parafii prawosławnej pw. św. Paraskiewy[3].

Historia

W czasach zaborów miasteczko prywatne w gminie Plissa, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Pod koniec XIX wieku w Plisie była cerkiew parafialna, drewniana kaplica pogrzebowa, synagoga, szkoła gminna, sąd gminny. Miasteczko było siedzibą zarządu gminy. Działała fabryka sukna[4].

W latach 1921–1945 miasteczko leżało w Polsce, w województwie wileńskim[uwaga 1], w powiecie dziśnieńskim w gminie Plisa. Siedziba władz gminy Plisa.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 844 osoby, 39 było wyznania rzymskokatolickiego, 498 prawosławnego, 302 mojżeszowego i 5 mahometańskiego. Jednocześnie 29 mieszkańców zadeklarowało polską, 527 białoruską, 287 żydowską a 1 inną przynależność narodową. Było tu 147 budynków mieszkalnych[5]. W 1931 w 181 domach zamieszkiwało 1040 osób[6].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Zadorożu i miejscowej prawosławnej oraz ewangelickiej. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; mieścił się tu urząd pocztowy obsługujący znaczną część gminy Plisa[7].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR[8][9]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 600 osób. 2 czerwca 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni byli żołnierze z Einsatzkommando 9, niemiecka żandarmeria z Głębokiego oraz białoruska policja[10].

W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR[11].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

Zabytki

  • kamienny krzyż (XIV–XVII wiek)[12]
  • cerkiew św. Paraskiewy (Piatnicka) (1887), parafialna
  • kurhan[12]

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  3. Глубокское благочиние. eparhia992.by. [dostęp 2022-03-05]. (ros.).
  4. Plissa, miasteczko, powiat dzisieński, gmina Plissa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 265.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 67.
  6. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
  7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1295.
  8. https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
  9. okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-04-03].
  10. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1257.
  11. Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
  12. 1 2 Дзяржаўны спiс гiсторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублiкi Беларусь [online], Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь [dostęp 2022-02-22].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.