Pałac Franciszka Fischera
Symbol zabytku nr rej. A/340 z 26.10.1993
Ilustracja
Pałac w 2010 r.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. G. Narutowicza 1

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

neorenesans

Architekt

Edward Kreutzburg

Inwestor

Franciszek Fischer

Kondygnacje

3

Pierwszy właściciel

Franciszek Fischer

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Franciszka Fischera”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Franciszka Fischera”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Franciszka Fischera”
Ziemia51°46′14,2″N 19°27′24,7″E/51,770611 19,456861

Pałac Franciszka Fischera – pałac z 1889 roku znajdujący się w Łodzi przy ul. prez. Gabriela Narutowicza 1. Budynek został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa łódzkiego 26 października 1993 roku pod numerem A/340[1].

Historia

Ryzality z loggiami w pałacu Franciszka Fiszera

Budynek został wybudowany w 1889 roku i był kolejną inwestycją właściciela, zaraz po sąsiedniej kamienicy Franciszka Fischera przy ul. Piotrkowskiej 54. Powstał według projektu Edwarda Kreutzburga[2]. Po 1945 roku budynek zajmowały biura, sklepy, magazyny kostiumów oraz restauracja „Delfin” otwarta w 1951 roku przez Centralę Rybną, w związku z czym budynek w 1963 roku udekorowano neonem w formie koła z dwiema rybami. Pałac wraz z sąsiednią kamienicą Fischera to jedyne budynki w południowej pierzei ul. Narutowicza, których nie wyburzono w okresie PRL-u[3]. Przez pewien okres w budynku miała się mieścić łódzka giełda[3].

Pałac miał zostać wyremontowany w ramach programu Mia100Kamienic, tak jak sąsiednia kamienica F. Fischera, lecz Urząd Miasta Łodzi postanowił obiekt sprzedać celem ratowania budynku. Pałac nie został wyremontowany[4].

Architektura

Obiekt jest murowany i otynkowany. Wykonano go w stylistyce neorenesansowej. Charakteryzuje się szeroką, 14-osiową elewacją. Jego cechą charakterystyczną są bogato zdobione loggie w skrajnej części fasady, posiadające arkady i tralkową balustradę. Ryzalit z lewej strony jest udekorowany puttami na trójkątnych naczółkach wieńczących okna. Putta są rozdzielone wazonami oraz dzierżą girlandy. Budynek ma również zdobione gzyms, płyciny z fasetami, pilastry oraz półkolumny między oknami, ponadto wśród dekoracji wyróżniają się głowy kobiet na wspornikach[3].

Wnętrza

Sień jest ozdobiona w stylu neobarokowym. W budynku zachowała się trójbiegowa klatka schodowa, posiadająca okna u balustrady oraz prowadząca na podwórze. Budynek ma też oryginalne, drewniane wystawy sklepowe, a także drzwi do westybulu i do mieszkań. Na klatce schodowej znajdują się bogate polichromie, a w pomieszczeniach zachowały się sztukaterie oraz jeden piec kaflowy[3].

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. nid.pl, s. 43. [dostęp 2021-06-07].
  2. ↑ Romanowski, G. Mia100 Kamienic. Przywracanie normalności, [w:] Kronika Miasta Łodzi nr 4, 2015 s.. 50.
  3. 1 2 3 4 Stefański K., Atlas architektury dawnej Łodzi do 1939 r., Łódź 2003.
  4. ↑ UMŁ wyremontował cenną kamienicę przy Piotrkowskiej za 5 mln zł. I chce ją sprzedać... za tyle samo [online], lodz.wyborcza.pl [dostęp 2021-07-07].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.