Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1644 |
Szkoła | |
Linia przekazu Dharmy zen |
|
Nauczyciel | |
Następca | |
Zakon |
P'yŏnyang Ŏngi (ur. 1581, zm. 1644) – koreański mistrz sŏn, uczeń Sŏsana Taesy.
Życiorys
P'yŏnyang został sierotą we wczesnym dzieciństwie w czasie japońskiej inwazji na Koreę (1592), gdy miał 11 lat. Udał się wtedy do Gór Diamentowych i jako żebrak chodził od jednego klasztoru sŏn do drugiego. W końcu został mnichem w klasztorze Pyohun i zaczął studiować sutry do czasu, gdy osiągnął wiek 18 lat.
Następnie został uczniem Sŏsana w klasztorze Mahayon. Prawdopodobnie w czasie ostatnich 2 lat życia swojego mistrza osiągnął oświecenie i otrzymał przekaz Dharmy.
W ustnej tradycji koreańskiej zachował się opis momentu jego iluminacji.
- Pewnego dnia, gdy wrócił bardzo późno do klasztoru, Sŏsan spytał go, gdzie przebywał. P'yŏnyang odparł, że wspiął się na szczyt Piro aby zebrać grzyby, i dlatego tak późno powrócił. Mistrz spytał go, czy widział na szczycie jakiegoś lwa górskiego. P'yŏnyang nic nie odpowiedział, tylko zaryczał nagle głośno, rzucił się na nauczyciela i ugryzł go. Sŏsan natychmiast złapał swój kij zen i zamierzył się na ucznia. Jednak P'yŏnyang szybko odskoczył i stanął w pobliżu. Sŏsan zaśmiał się i powiedział: "Wspaniale, wspaniale! Dzisiaj zostałem pobity!" Następnego dnia mistrz zebrał swoich uczniów w budynku nauki i powiedział: "Na Diamentowej Górze jest dziki górski lew. Bądźcie wszyscy czujni, gdyż zostaniecie przez niego zaatakowani. Już wczoraj zostałem przez niego pogryziony!" Następnie uderzył swoim kijem kilkakrotnie w podwyższenie i wyszedł z sali. Później wezwał P'yŏnyanga do swojego pokoju i przekazał mu Dharmę[1].
Po śmierci nauczyciela P'yŏnyang opuścił klasztor i wędrował po kraju. Prowadził całkowicie wolne życie; porzucił nawet swoje mnisie szaty. Był żebrakiem, pasterzem owiec, woziwodą, sprzedawcą węgla drzewnego i w ogóle imał się różnych innych niezwykłych jak na mnicha zajęć. Jednak gdziekolwiek się tylko pojawił nauczał sŏnu zarówno swoim zachowaniem jak i słowami.
Po okresie wędrówek osiadł w swoim klasztorze w Górach Diamentowych.
Linia przekazu Dharmy zen
Pierwsza liczba to kolejność pokoleń od Mahakaśjapy. (1)
Druga liczba, to pokolenie od 1 Patriarchy Chin – Bodhidharmy (28/1)
Trzecia liczba, to pokolenia mistrzów koreańskich.
- 63/36/7 Sŏsan Taesa (1520–1604)
- 64/37/8 P’yŏnyang Ŏngi (1581–1644)
- 65/38/9 P’ungdam Uidam (Pungjung Hŏnsim, P'ungdam Ŭisim) (1592-1665)
- 66/39/10 Sangbong Chŏngwon (1627-1709)
- 67/40/11 ?
- 68/41/12 ?
- 69/42/13 ?
- 70/43/14 Uich’ŏm Inak (1746-1796)
- 69/42/13 ?
- 68/41/12 ?
- 67/40/11 ?
- 66/39/10 Woljŏ Doan (1638-1715)
- 67/40/11 Ch’ubung (bd)
- 67/40/11 Ch’ŏho (bd)
- 67/40/11 Suil (bd)
- 66/39/10 Wŏldam Sŏlje (bd)
- 67/40/11 Hwansŏng Chian (1664-1729)
- 68/41/12 Hamwol Haewon (1691-1770)
- 68/41/12 Ch’wijin Ch'’ŏrim (bd)
- 68/41/12 Yongam Chŭngsuk(bd)
- 68/41/12 Hoam Chejŏng (bd)
- 69/42/13 Yŏndam Yu'’il (1720-1799)
- 69/42/13 Sŏlpa Sang'ŏn (1710-1791)
- 69/42/13 Chŏngbong Kŏan (bd)
- 70/43/14 Yulbong Chŏngwa (bd)
- 71/44/15 Kŭmhŏ Pŏpjŏm (bd)
- 72/45/16 Yŭngam Pongyu (Yongam Hyeŏn)(bd)
- 73/46/17 Yŏnwŏl Pongyul (bd)
- 74/47/18 Manhwa Posŏn (bd)
- 75/48/19 Kyŏnghŏ Sŏngu (1849–1912)
- 74/47/18 Manhwa Posŏn (bd)
- 73/46/17 Yŏnwŏl Pongyul (bd)
- 72/45/16 Yŭngam Pongyu (Yongam Hyeŏn)(bd)
- 71/44/15 Kŭmhŏ Pŏpjŏm (bd)
- 70/43/14 Yulbong Chŏngwa (bd)
- 67/40/11 Hwansŏng Chian (1664-1729)
- 66/39/10 Sangbong Chŏngwon (1627-1709)
- 65/38/9 P’ungdam Uidam (Pungjung Hŏnsim, P'ungdam Ŭisim) (1592-1665)
- 64/37/8 P’yŏnyang Ŏngi (1581–1644)
Przypisy
- ↑ Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. Str. 159
Bibliografia
- Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. Korean Zen – Tradition & Teachers. Primary Point Press. Cumberland, 1991 ISBN 0-942795-04-2