Osady batialne (hemipelagiczne) – osady tworzące się w strefie batialnej, czyli między dolną granicą szelfu a strefą abysalną (4000 m głębokości)^[1]. Mają często ciemne barwy: szare, brunatne lub czarne, gdyż tworzyły się w środowisku redukcyjnym.

Większość stoków kontynentalnych charakteryzuje się kątem nachylenia pomiędzy 3 a 6 stopni. Materiał klastyczny jest przenoszony w dół stoku poprzez podwodne osuwiska i spływy grawitacyjne: spływy rumoszu oraz prądy turbidytowe. Materiał jest następnie deponowany na dnie oceanicznym tworząc stożki i dalej transportowany wzdłuż podstawy stoku przez prądy konturytowe tworząc konturyty^[2]. Charakterystyczne skamieniałości śladowe dla skłonu kontynentalnego to Zoophycos i Lorenzinia, a dla dna oceanicznego: Paleodictyon, Taphrhelminthopsis, Helminthoida, Spirorhaphe i Cosmorhaphe.

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Gradziński, Aleksandra Kostecka, Andrzej Radomski, Rafał Unrug: Zarys sedymentologii. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1986. ISBN 83-220-0275-0. OCLC 925761433.