Orientacja przestrzenna – czynność psychiczna, ściśle powiązana z spostrzeganiem, która przejawia się jako proces uświadomienia położenia ciała. Dużą rolę w kształtowaniu orientacji przestrzennej mają receptory grawitacyjne oraz narząd wzroku. Podczas lotu samolotem bez widoczności ziemi (w nocy, w chmurze) receptory grawitacyjne mogą dawać mylne informacje o położeniu ciała, prowadząc do utraty orientacji w przestrzeni. Pilot może wówczas wykonywać lot nawet w odwrotnej pozycji, głową w dół, będąc przekonanym o prawidłowym położeniu swego ciała.
Zobacz też
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.