W rolach głównych

• Dermot Morgan jako ojciec Ted Crilly
• Ardal O’Hanlon jako ojciec Dougal McGuire
• Frank Kelly jako ojciec Jack Hackett
• Pauline McLynn jako pani Doyle

W pozostałych rolach

Ojciec Ted Crilly

Father Ted (Dermot Morgan) – „zesłany” do oddalonej parafii na Craggy Island, za „sprawę Lourdes”, kiedy to Ted część funduszy kościelnych (przeznaczonych na pielgrzymkę biednego dziecka do Lourdes) wydał na hazard w Las Vegas. Ted zawsze broni się, że owe pieniądze „tylko spoczywały na jego koncie”. Przed tym zdarzeniem Ted był księdzem w Wexford (południowo-wschodnia Irlandia).

Marzeniem Teda jest ucieczka z Craggy Island i zamieszkanie w bogatej parafii. Ksiądz przedstawiony został jako osoba żądna sławy i pieniędzy. Oszukuje organizując akcje charytatywne i konkursy, oszukuje przełożonych, a dla osiągnięcia sławy startuje w konkursie na reprezentanta Irlandii w konkursie Eurowizji (odcinek A Song For Europe – „Piosenka dla Europy”).

Ojciec Dougal McGuire

Dougal (Ardal O’Hanlon) – młody ksiądz, przez biskupa określany jako „głąb”, przeniesiony do parafii Craggy Island za tajemniczy „incydent z Blackrock”, w którym uczestniczyły zakonnice i (nieistniejąca już) linia promowa Sealink. Dougal żyje w swoim własnym świecie, nieodróżniając snów od rzeczywistości i z reguły nie rozumiejąc Teda. Dougal wątpi w racjonalność istnienia zorganizowanych religii i podaje w wątpliwość istnienie Boga. Jest uzależniony od jazdy na rolkach.

Ojciec Jack Hacket

Father Jack (Frank Kelly) – ksiądz, alkoholik i rozpustnik stosujący przemoc i używający niecenzuralnego języka. Z ww. powodów został przysłany do parafii na Craggy Island. Najczęściej używanymi przez niego zwrotami są: „Feck!” (w irlandzkim slangu odpowiednik angielskiego „fuck”), „Drink!” oraz „Girls!”, lecz czasem komentuje zaistniałe sytuacje innymi krótkimi zwrotami, takimi jak: „Big Bras!”, czy „Jacobs Creek Chardonnay 1991!” (nazwa niedrogiego wina). Ted, w jednym z odcinków, nauczył Jacka dodatkowego zwrotu, którego ma używać w obecności dostojników kościelnych, a który pasuje do każdego zadanego pytania: „That would be an ecumenical matter!” (w wolnym tłumaczeniu: „Jest to sprawa ekumenizmu”).

Inną cechą Jacka jest jego alergiczna reakcja na obecność zakonnic, ucieka wówczas z okrzykiem „Nuns!”.

Jack, jako alkoholik, nie wzgardza również innymi płynami znajdującymi się w domu: płynem do mycia podłóg (który powoduje u niego symptomy śmierci, takie jak zatrzymanie akcji serca i dekompozycja ciała), płynem hamulcowym, olejem silnikowym oraz, powodującym u niego halucynacje, płynem do czyszczenia WC.

Muzyką, która powoduje, że Jack może stać, zamiast siedzieć w swoim fotelu jest Marsylianka.

Pani Doyle

Pani Doyle (Pauline McLynn) – gosposia zarządzająca domem, w którym mieszkają trzej księża. Jest mężatką, ale poza zwrotem grzecznościowym „Mrs”, tylko w jednym odcinku (Night of the Nearly Dead) wspomniała przypadkowo o swoim mężu.

Głównym zajęciem Mrs Doyle jest dbanie o dom (budowa szklarni, kopanie rowów melioracyjnych, naprawa dachu, sprzątanie strychu, mycie okien), a przede wszystkim parzenie i serwowanie herbaty. Odmawiając herbaty, gosposia nagabuje „Ahh, go on! – Go on, go on, go on, go on, go on, go on...” (w wolnym tłumaczeniu: „Ach no już, no już, no już, no już...”).