Nauczanie elementarne, początkowe, propedeutyczne – programowo epizodyczny i egzemplaryczny pierwszy stopień kształcenia ogólnego. Jego celem jest przygotowanie dziecka do systematycznego przyswajania wiedzy w toku dalszej nauki. Dotyczy pierwszych 3 do 4 lat nauki. Dawniej był to proces edukacji skierowany do szerokich mas.
Historia
Dawniej był to proces edukacji kierowany głównie do dzieci robotników i chłopów. Edukacja trwała 3-4 lata. Uczeń zdobywał podstawowy zakres wiedzy, nabywał umiejętność czytania, pisania i liczenia. W związku z demokratyzacją życia społecznego zwiększyła się zarówno jego jakość, zakres materiału, jak i dostępność. Z czasem nauczanie elementarne stało się pierwszym stopniem nauczania obowiązkowego.
Bywa nazywane także nauczaniem początkowym, które ma na celu przygotowanie do nauki w klasach wyższych oraz zapewnienie wszechstronnego rozwoju. Okres nauczania jest różny w różnych krajach. W Polsce dotyczy dzieci w wieku 6-10 lat (I-III klasa szkoły podstawowej). Jego program zakłada nabycie umiejętności czytania, pisania i liczenia, zdobycie podstawowych wiadomości o Polsce, przyrodzie i życiu społecznym. Proces edukacji realizowany jest z wykorzystaniem specyficznych metod i środków nauczania, przystosowanych do możliwości psychofizycznych dziecka.
Zobacz też
Bibliografia
- Wincenty Okoń, Słownik Pedagogiczny, PWN, 1975, s.187
Linki zewnętrzne
- Nauczanie elementarne, portalwiedzy.onet.pl
- nauczanie elementarne, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2012-03-07].