Nasr Allah Butrus Sufajr

نصر الله بطرس صفير

Kardynał biskup
Gloria Libani data est ei Chwałą Libanu ją obdarzono
Kraj działania	Liban
Data i miejsce urodzenia	15 maja 1920 Reyfoun
Data i miejsce śmierci	12 maja 2019 Bejrut
Maronicki patriarcha Antiochii
Okres sprawowania	1986−2011
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	maronicki
Prezbiterat	7 maja 1950
Nominacja biskupia	23 czerwca 1961 maronicki biskup pomocniczy Antiochii maronicki tytularny biskup Tarsu
Sakra biskupia	16 lipca 1961
Wybór patriarchy	19 kwietnia 1986
Kreacja kardynalska	26 listopada 1994 Jan Paweł II

Nasr Allah Butrus Sufajr (ur. 15 maja 1920 w Reyfoun, zm. 12 maja 2019 w Bejrucie^[1]) − libański duchowny katolicki Kościoła maronickiego, w latach 1986−2011 76. patriarcha tego Kościoła – „maronicki patriarcha Antiochii i całego Wschodu”, kardynał od 1994.

Życiorys

Urodził się 15 maja 1920 w maronickiej wiosce Reyfoun koło miasta Kesrouan w Libanie. Uczęszczał do szkół prowadzonych przez Kościół maronicki w Harharaya i w Ghazir. Ukończył studia filozoficzne i teologiczne (1944−1950) na bejruckim Uniwersytecie Świętego Józefa. 7 maja 1950 otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1951−1955 był proboszczem rodzinnej parafii w Reyfoun, pełniąc jednocześnie obowiązki sekretarza maronickiego biskupa Damaszku. W 1956 został sekretarzem kurii patriarchalnej w Bkerke i wykładowcą arabskiej literatury i filozofii w kolegium ojców marianów w Dżuniji.

19 czerwca 1961 został wybrany, a 4 dni później – zatwierdzony przez papieża Jana XXIII jako tytularny maronicki biskup Tarsu (Tarsensis Maronitarum). Sakrę biskupią otrzymał 16 lipca 1961. Pozostając sekretarzem patriarchatu, w latach 1974−1975 był również wikariuszem ówczesnego arcybiskupa Sydonu Antoniego Piotra Khoraiche. Od 1975 był przewodniczącym rady wykonawczej Konferencji Katolickich Patriarchów i Biskupów Libanu, a od 1977 z ramienia tej organizacji uczestniczył w pracach libańskiego Caritas. W 1980 został członkiem komisji do spraw rewizji prawa kanonicznego Kościołów wschodnich. W tym samym roku został duchownym zarządcą zakonu maltańskiego.

19 kwietnia 1986 Nasrallah Sfeir został wybrany, a 27 kwietnia – intronizowany na patriarchę Kościoła maronickiego. 7 maja tego samego roku Jan Paweł II potwierdził komunię z nowo wybranym patriarchą. Jako patriarcha Nasrallah Sfeir wyświęcił ponad 40 biskupów, erygował wiele nowych diecezji oraz promulgował nowy maronicki mszał i lekcjonarz (1992). Patriarcha dbał o materialną bazę Kościoła maronickiego i jego instytucji. Odbył również kilkanaście podróży zagranicznych. Podczas swych podróży do Stanów Zjednoczonych w marcu 2001 i 16 marca 2005 patriarcha spotykał się z prezydentem George’em Bushem.

26 listopada 1994 papież Jan Paweł II mianował patriarchę kardynałem biskupem. Nasrallah Sfeir był trzecim maronickim kardynałem.

Nasrallah Sfeir przewodniczył Konferencji Katolickich Patriarchów i Biskupów Libanu, był również członkiem Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich i Zgromadzenia Katolickich Patriarchów Wschodu. W latach 1986−1994 brał udział w trzech zebraniach synodu biskupów w Rzymie. W 1995 przewodniczył specjalnemu zebraniu synodu biskupów dotyczącemu sytuacji w Libanie.

Patriarcha władał arabskim, aramejskim, francuskim, łaciną, włoskim i angielskim. Do jego publikacji należą „O źródłach Ewangelii” (1975), „Zaginione oblicza” (1984), „Niedzielne kazania: refleksje duchowe i obrona narodu” (1986), „Czternaście wielkopostnych listów pasterskich” (1986). Patriarcha przełożył również na arabski wiele dokumentów Kościoła katolickiego, w tym encykliki Redemptor hominis, Divis in Misericordia i Salvici Doloris.

Patriarcha był nie tylko zwierzchnikiem Kościoła maronickiego, lecz również duchowym i politycznym przywódcą maronitów i angażował się w życie publiczne Libanu. W publicznych wypowiedziach nawoływał do wycofania wojsk syryjskich z Libanu i do przeniesienia wewnątrz libańskich rozgrywek politycznych ze sfery militarnej do parlamentarnej. Odegrał istotną rolę w przyjęciu porozumienia z Taif (1989), kończącego wojnę domową ustępstwami chrześcijan na rzecz muzułmanów. Swymi działaniami zdobył sobie uznanie również muzułmańskich mieszkańców Libanu.

Papież przyjął jego rezygnację z pełnionych funkcji 26 lutego 2011^[2]. Jego następcą sobór biskupów maronickich wybrał arcybiskupa Bécharę Boutrosa Raï.

Zmarł 12 maja 2019 w Bejrucie, na trzy dni przed swoimi 99. urodzinami^[1].

Przypisy

Bibliografia

• http://www.catholic-hierarchy.org/bishop/bsfeir.html