Mezozona lub mezo – średnia strefa metamorfizmu występująca na głębokości ok. 10–18 km. Charakteryzuje się wysokimi temperaturami od 300 do 500 °C oraz umiarkowanym ciśnieniem litostatycznym i silnym ciśnieniem kierunkowym. Stopień przeobrażenia skał jest średni, jednak z silnym zaznaczeniem deformacji tektonicznych jak w strefie epi. W strefie tej przeważają jednak zmiany chemiczne. Do tej strefy włącza się także średniotemperaturowe odmiany metamorfizmu kontaktowego i metasomatycznego.
Skały wyjściowe i produkty przeobrażeń strefy mezo
- skały ilaste i mułowcowe → łupki łyszczykowe
- piaskowce kwarcowe, skały krzemionkowe → kwarcyty
- wapienie i dolomity → marmury kalcytowe i dolomitowe
- granitoidy, porfiry kwarcowe, obojętne skały magmowe, szarogłazy i arkozy → gnejsy
- zasadowe skały magmowe, margle → amfibolity
- ultrazasadowe skały magmowe → serpentynity, amfibolity
- margle, skały węglanowo-krzemianowe → łupki mikowo-węglanowe, łupki węglanowe, erlany, amfibolity
Galeria
Zobacz też
Literatura uzupełniająca
- K. Kozłowski, J. Żaba, F. Fediuk, Petrologia skał metamorficznych, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 1986, ISSN 0239-6432, OCLC 749706205.
- Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.