Masakra w École polytechnique de Montréal

Tablica znajdująca się przed wejściem do budynku politechniki w Montrealu, upamiętniająca ofiary masakry.
Państwo	Kanada
Prowincja	Quebec
Miejsce	École polytechnique de Montréal
Data	6 grudnia 1989
Godzina	17:10 – 17:30
Liczba zabitych	15 osób (w tym sprawca)
Liczba rannych	14 osób
Typ ataku	strzelanina użyte bronie: karabin Ruger Mini-14 nóż myśliwski
Sprawca	Marc Lépine
Motyw	Mizoginia, antyfeminizm
Położenie na mapie Montrealu miejsce strzelaniny
Położenie na mapie Kanady miejsce strzelaniny
Położenie na mapie Quebecu miejsce strzelaniny
45°30′17″N 73°36′46″W/45,504722 -73,612778

Masakra w École polytechnique de Montréal, zwana także Masakrą w Montrealu – zbiorowe morderstwo dokonane 6 grudnia 1989 roku w Montrealu, Quebecu w Kanadzie motywowane mizoginią – uzbrojony w broń palną i nóż myśliwski 25-letni Marc Lépine wkroczył do budynku uczelni. Po wejściu do pierwszej sali rozdzielił kobiety i mężczyzn, najpierw każąc wyjść mężczyznom, po czym zaczął strzelać do kobiet. Następnie przeszedł przez kilka innych pomieszczeń, gdzie celował i strzelał do kobiet, łącznie trafiając 28 osób: 24 kobiety i 4 mężczyzn. 14 kobiet zmarło w wyniku odniesionych ran, a Lépine popełnił samobójstwo.

Podczas masakry Marc Lépine mówił, że „walczy z feminizmem”, a w liście samobójczym napisał, że feminizm zrujnował mu życie; list zawierał także wykaz nazwisk 19 kobiet, które zamachowiec uważał za feministki i najwidoczniej zamierzał zabić^[1].

Przebieg

O godzinie 16:00 po południu 6 grudnia 1989 roku 25-letni Marc Lépine wszedł do budynku politechniki w Montrealu, uzbrojony karabin typu Ruger Mini-14 i nóż myśliwski.

Po wejściu napastnik przebywał kilka chwil w biurze na drugim piętrze budynku politechniki. Kilka osób przechodzących obok zapytało się go czy może mu w jakiś sposób pomóc, gdyż sprawca chodził w biurze i jego okolicach wokół bez celu i co jakiś czas znowu usiadał na krześle w biurze – Marc nie odezwał się jednak do nikogo. O godz. 17:10 wyszedł z biura i skierował się do jednej z klas gdzie akurat trwała prezentacja ze strony studentów; Marc kazał odejść po krótkiej rozmowie i pod groźbą wystrzału z karabinu mężczyznom na jedną stronę sali, a później wyjść z niej, a kobietom ustawić się na środku tej sali, przy jednym z kątów pod ścianą w klasie^[2].

Następnie oddał strzały w studentki w tej klasie, zabijając i raniąc wiele kobiet w sali, po czym chodził po budynku i oddawał strzały na korytarzu do innych kobiet i w drzwi od klas, które zaczęły być barykadowane przez studentów i wykładowców po tym gdy usłyszeli pierwsze strzały.

Lépine poszedł następnie na szkolną stołówkę gdzie zabił kilka kolejnych kobiet i ranił następne kobiety.

Po wyjściu ze stołówki sprawca udał się do klasy gdzie inni studenci także mieli prezentację, tak jak w pierwszej sali gdzie rozpoczęła się strzelanina – napastnik otworzył kopniakiem drzwi i postrzelił studentkę prezentującą coś i stojącą na podwyższeniu, po czym zastrzelił kilka kolejnych kobiet w sali i ranił inne osoby^[3], w tym kilku mężczyzn; następnie zadźgał nożem postrzeloną wcześniej studentkę w tej sali, krzyknął O, cholera!, po czym popełnił samobójstwo^[4].

Zabite w wyniku masakry

Tablica upamiętniająca ofiary masakry umieszczona na ścianie École polytechnique de Montréal

• Geneviève Bergeron (ur. 1968)
• Hélène Colgan (ur. 1966)
• Nathalie Croteau (ur. 1966)
• Barbara Daigneault (ur. 1967)
• Anne-Marie Edward (ur. 1968)
• Maud Haviernick (ur. 1960)
• Maryse Laganière (ur. 1964)
• Maryse Leclair (ur. 1966)
• Anne-Marie Lemay (ur. 1967)
• Sonia Pelletier (ur. 1961)
• Michèle Richard (ur. 1968)
• Annie St-Arneault (ur. 1966)
• Annie Turcotte (ur. 1969)
• Barbara Klucznik-Widajewicz (ur. 1958)

Skutki masakry

Osoby ranne i obserwujące wydarzenie doświadczyły różnorodnych fizycznych, psychologicznych, społecznych i finansowych konsekwencji, włączając w to zespół stresu pourazowego, ponadto zanotowano wzrost liczby samobójstw wśród osób studiujących, w listach samobójczych przynajmniej dwóch z nich cierpienie wywołane masakrą zostało określone jako przyczyna targnięcia się na życie^[5]; po masakrze ogłoszono trzydniową żałobę narodową w całej Kanadzie i w Quebecu^[4].

Sprawca

Sprawcą masakry był 25-letni Marc Lépine będący Kanadyjczykiem pochodzenia francusko-algierskiego i pierwotnie nazywał się Gamil Rodrigue Gharbi, lecz w wieku 14 lat zmienił swoje imię i nazwisko na Marc Lépine^[6]. Jego matka była pielęgniarką i z powodu pracy często zostawiała swoje dzieci na wychowanie tymczasowym opiekunom. Lépine miał urazy wobec kobiet i feministek i wściekał się kiedy słyszał o kobietach pracujących w zawodach uznawanych za tradycyjnie męskie typu policja czy wojsko^[7]. Przed atakiem kilkukrotnie był zapisany na zajęcia na politechnice gdzie później dokonał masakry, ale za każdym razem ich nie kończył lub rzucał te kierunki^[8].

Upamiętnienie

Od 1991 roku rocznica masakry to Narodowy Dzień Pamięci i Przeciwdziałania Przemocy Wobec Kobiet w Kanadzie. 6 grudnia flagi na budynkach rządowych są opuszczone do połowy masztu, pamięć ofiar czczona jest minutą ciszy, a do ubrań przypina się białą lub purpurową wstążkę – znak sprzeciwu wobec przemocy wymierzonej w kobiety.

Zobacz też

• antyfeminizm
• przemoc wobec kobiet
• seksizm
• zbrodnia nienawiści

Przypisy