Martwicze zapalenie jelit płodu i noworodka
Klasyfikacje
ICD-10

P77

Obraz wnętrza jamy brzusznej zmarłego noworodka z martwiczym zapaleniem jelit.
Przewód pokarmowy noworodka z martwiczym zapaleniem jelit: widoczne są ogniska martwicy, pneumatosis intestinalis (podśluzówkowe pęcherze gazu) i miejsce perforacji (wskazane strzałką).

Martwicze zapalenie jelit (łac. enterocolitis necroticans neonatorum, ang. necrotizing enterocolitis, NEC) – najczęstsza choroba przewodu pokarmowego wymagająca interwencji chirurgicznej u noworodków, występuje przede wszystkim u wcześniaków, chociaż sporadycznie także u dzieci urodzonych o czasie. Jest to zwykle powikłanie niedotlenienia płodu, niedokrwienia albo czynników zakaźnych, nakładających się na niedojrzałość mechanizmów obronnych dziecka.

Patogeneza

Czynnikiem pierwotnym jest niedotlenienie jelita wskutek uogólnionej hipoperfuzji albo selektywnego ograniczenia przepływu przez trzewia. Czynniki usposabiające do NEC to:

Objawy kliniczne

Powikłania

Obraz mikroskopowy

Śluzówkowa i śródścienna martwica rozpływna, owrzodzenia i nacieki zapalne. Podśluzówkowe pęcherze gazu widoczne w obrębie ściany jelita. Później ziarninowanie i włóknienie.

Leczenie

Bibliografia

  • V. Kumar, R. Cotrani, S. Robbins Patologia Robbinsa Urban&Partner 2005 ISBN 978-83-89581-92-1
  • A. Dobrzańska, J. Ryżko Pediatria. Podręcznik do Państwowego Egzaminu Lekarskiego i egzaminu specjalizacyjnego Urban&Partner 2005 ISBN 83-89581-25-6

Linki zewnętrzne

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.