Mahīśāsaka to jedna ze szkół wczesnego buddyzmu. Wyróżniła się ze szkoły vibhajjavādy w II w.n.e. Jej nazwa prawdopodobnie pochodzi od nazwiska jej twórcy lub od miejsca jej powstania. Jednym z jej pierwszych wyznawców był Asanga, jednak zrezygnował z jej nauk i założył szkołę yogacara zwana też szkołą tantryczną. Z tej tradycji wywodziło się wielu dharmaguptaków.

Przyjmują poglądy:

• Rzeczywiste są jedynie teraźniejsze dharmy, przeszłe i przyszłe dharmy nie istnieją
• Porzuceniem niedoli jest ujrzenie Czterech Szlachetnych Prawd
• Anuśaya (negatywne tendencje uśpione w umyśle) i "oczywista przyczyna" to dwie różne rzeczy i muszą być postrzegane oddzielnie
• Nie istnieje stan pośredni
• Istnieje cnotliwe życie (brāhmacarya) w świecie dev (bóstw)
• Nawet arahant może gromadzić zasługi
• Wszystkie pięć rodzajów vjñāna są podmiotem namiętności (rāga) i jej braku
• Pudgala przenika wszystko
• śrotāpatti (wkraczający w strumień) może dostąpić dyāna
• Zwykłe istoty mogą porzucić namiętności i niegodziwość
• Budda jest tożsamy z sanghą
• Wyzwolenie (nirwana) Buddy i śrāvaki ("ucznia") jest takie samo
• Nie można dostrzec pudgali
• Ani umysł, ani jego manifestacje, ani cokolwiek, co było zawarte w poprzednich narodzinach nie przechodzi do następnego
• Wszystkie rzeczy złożone są nietrwałe
• Ponowne narodziny są przedłużeniem samsary, lecz nie istnieją wiecznie
• Karma jest taka jak umysł
• Nie ma wolności ciała ani mowy
• Wszystko podlega degeneracji
• Nie ma zasług za odwiedzanie caitya (stupy)
• Jakiekolwiek obecne zdarzenie jest zawsze anuśaya
• Dostrzeżenie nietrwałości złożonych rzeczy jest wkroczeniem w prawdę

Bibliografia

• "The Life of the Buddha and the early history of his order: derived from Tibetan works in the Bkah-hgyur and Bstan-hgyur followed by notices on the early history of Tibet and Khoten" / tłumaczenie W. [William] Woodville Rockhill <1854 - 1914>. -- London