Ludy paleoazjatyckie, ludy paleosyberyjskie, Paleoazjaci – kilkanaście niewielkich grup narodowych, stanowiących pozostałości dawnego zaludnienia północno-wschodniej Azji. Do czasów obecnych narodów tych pozostało ok. 10. Ludy paleoazjatyckie dzieli się na kilka niespokrewnionych ze sobą grup językowych:

• Grupa północna – obejmująca ludność typu paleoazjatyckiego i arktycznego, są to spokrewnieni językowo: Czukcze i Kerekowie na Półwyspie Czukockim, Koriacy i Alutorzy w północno-zachodnich regionach Kamczatki, Itelmeni (Kamczadalowie) na zachodzie Kamczatki.
• Grupa południowa – składająca się z Ajnów i Niwchów (Gilaków); ich pokrewieństwo językowe jest kwestią sporną.

• Całkiem odrębną grupę stanowią Ketowie, zamieszkujący nad rzeką Jenisej, którzy są pozostałością ludów jenisejskich; jeszcze w XIX wieku na ludy te składało się sześć odrębnych plemion.
• Niektórzy badacze do Paleoazjatów zaliczają też Jukagirów, będących ostatnim z trzech istniejących niegdyś ludów jukagirskich. Jednak ich zaliczanie do ludów paleoazjatyckich jest kwestią sporną; część badaczy łączy ich z ludami uralskimi w rodzinę uralo-jukagirską.
• Zwykle do grupy ludów paleoazjatyckich zalicza się też Aleutów i Eskimosów azjatyckich (czasem wszystkich Eskimosów).
• Czuwańcy są narodem pochodzenia jukagirskiego, który utracił własny język i używa języków rosyjskiego i czukockiego, stąd zaliczenie ich w poczet ludów paleoazjatyckich jest niejasne i czasem wiązane jest m.in. z zaliczeniem do tej grupy także Jukagirów.

Liczebność poszczególnych narodów paleoazjatyckich (według wyników spisów powszechnych):

Zobacz też

• języki paleoazjatyckie