autoportret | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Dziedzina sztuki |
Léon Bakst (ur. 10 maja 1866 w Grodnie, według innych źródeł w Sankt Petersburgu[1], zm. 27 grudnia 1924 w Rueil-Malmaison) – malarz, projektant scenografii i kostiumów teatralnych.
Życiorys
Urodzony jako Lew Samojłowicz Rosenberg (ros. Лев Самойлович Розенберг) w średniozamożnej rodzinie żydowskiej; po ukończeniu gimnazjum studiował w Petersburgu na tamtejszej Akademii Sztuk, równocześnie dorabiając na utrzymanie jako ilustrator książek.
Na swojej pierwszej wystawie w 1889 przyjął pseudonim artystyczny „Bakst”, wywodzący się z nazwiska rodowego jego babki – Baxter[uwaga 1]. Na początku lat 90. wystawiał swe prace wraz z „Towarzystwem akwarelistów”. W latach 1893–1897 mieszkał w Paryżu studiując w Académie Julian, wciąż jednak często odwiedzając Sankt Petersburg. Od połowy lat 90. stał się członkiem grupy artystycznej utworzonej przez Diagilewa i Benois, która później przekształciła się w ruch „Świat Sztuki”; w 1899 wraz z Diagilewem stworzyli wpływowe czasopismo pod tym samym tytułem.
Na przełomie wieków tworzył liczne obrazy, w tym portrety, m.in. Maliawina, Wasilija Rozanowa, Andrieja Biełego, Zinaidy Gippius. Pracował również jako nauczyciel sztuki dzieci wielkiego księcia Władimira Aleksandrowicza. W 1902 otrzymał od cara Mikołaja II zamówienie na obraz pt. Spotkanie rosyjskich żeglarzy.
W 1898 pokazał swe prace na zorganizowanej przez Diagilewa „Pierwszej wystawie artystów rosyjskich i fińskich”, a także wystawach „Świat sztuki”, „Secesja” (w Monachium), wystawach Związku Artystów Rosyjskich i in.
Począwszy od końca pierwszej dekady XX wieku Bakst coraz częściej zajmował się tworzeniem scenografii. Wraz z Diagilewem od 1908 współpracował, jako malarz scenografii, w zespole Ballets Russes, m.in. przy „Kleopatrze” (1909), „Szeherezadzie” (1910), „Karnawale” (1910), „Narcyzie” (1911), „Dafnis i Chloe” (1912).
W 1914 został wybrany do petersburskiej Akademii Sztuk. W 1918 zerwał kontakty z Diagilewem i Ballets Russes. Zmarł na chorobę płuc w 1924.
Jego siostrzeńcem był historyk Albert Manfred[2].
Akwarele
- Król
- Sułtanka
- Amazonka
- Wacław Niżyński
Uwagi
- ↑ Posługiwał się nim jako Léon Nikołajewicz Bakst; używał też nazwiska Lejb-Chaim Izraelewicz – ros. Лейб-Хаим Израилевич.
Przypisy
- ↑ M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
- ↑ Елена Теркель: ЛЕВ БАКСТ. Семья и творчество. журнал „Третьяковская галерея”, 2008. [dostęp 2022-04-05]. (ros.).
Bibliografia
- M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
Linki zewnętrzne
- Notka biograficzna w Silver Age. silverage.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-10)].
- Notka biograficzna w Rollins.edu
- Profil artysty na World Wide Arts Resources
- ISNI: 000000010904258X
- VIAF: 56729112
- ULAN: 500009524
- LCCN: n50047798
- GND: 118702009
- LIBRIS: 20dg906l56wtgr9
- BnF: 12587343r
- SUDOC: 029485223
- SBN: REAV094271
- NLA: 35012540
- NKC: ola2002150882
- BNE: XX1179722
- NTA: 07024846X
- BIBSYS: 90411868
- CiNii: DA03579054
- Open Library: OL4726652A
- PLWABN: 9810595584505606
- NUKAT: n2005127258
- J9U: 987007258124605171
- PTBNP: 154671
- LNB: 000174204
- CONOR: 274986339
- ΕΒΕ: 331175
- BLBNB: 000471076
- LIH: LNB:3JK;=r5
- RISM: people/41022929