Prawo legacji (łac. ius legationis) jest jednym z podstawowych atrybutów suwerenności państwowej i oznacza uprawnienie podmiotu prawa międzynarodowego do wysyłania swoich (legacja czynna) i przyjmowania cudzych (legacja bierna) przedstawicieli dyplomatycznych, jednakże tylko za obustronną zgodą zainteresowanych.

Jest to prawo podmiotu prawa międzynarodowego do utrzymywania lub nieutrzymywania stosunków dyplomatycznych z drugim podmiotem tego prawa. Prawo legacji nie rodzi obowiązku wysyłania swoich przedstawicieli do innych państw oraz przyjmowania obcych przedstawicieli. Ustanowienie stosunków dyplomatycznych następuje bowiem na podstawie wzajemnej zgody[1].

Przypisy

  1. ↑ Julian Sutor: Prawo dyplomatyczne i konsularne. Warszawa: 2012.

Zobacz też

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.