Kursy Oficerskie 4 Dywizji Strzelców Polskich na Kubaniu, powstały w końcu 1918 r.

W ramach formowania przez Polaków przebywających na terenie Rosji, po rewolucji październikowej w roku 1917 w Rosji, formacji wojskowych została sformowana 4 i 5 Dywizja Piechoty na Dalekim Wschodzie, organizacyjnie podporządkowane Armii Polskiej we Francji. 4 Dywizja stała po stronie sił kontrrewolucyjnych i współdziałała z Armią Ochotniczą dowodzoną przez gen. Ławra Korniłowa (później przez gen. Antona Denikina). Werbunkiem na Syberii kierował mjr Walerian Czuma, z byłej II Brygady Legionów Polskich.

W celu szkolenia kadr oficerskich lub ich doszkalania zorganizowano przy 4 Dywizji Strzelców Polskich dowodzonej przez gen. Lucjana Żeligowskiego Kursy Oficerskie w stanicy Paszkowskiej na Kubaniu. Celem działalności Szkoły było dokształcanie i konsolidowanie oficerów przybyłych z armii carskiej. Funkcje instruktorów pełnili oficerowie z byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego i oficerowie francuscy. Nauka w Szkole trwała 6 tygodni. W 1919 r. nastąpiła dyslokacja Szkoły do Odessy, gdzie została rozwiązana.

Bibliografia

• S. Rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, wyd. MON Warszawa 1970
• Mała Encyklopedia Wojskowa, t 2 i 3, wyd. MON Warszawa 1970 i 1971