Ksenokrates z Chalcedonu (ur. ok. 396 p.n.e., zm. 314 p.n.e.[1]) – grecki filozof, trzeci po Platonie i Speuzypie scholarcha Akademii. Kierował Akademią w latach 339 - 315/4 p. n. e.[2] Był autorem licznych pism, z których zachowały się jedynie fragmenty. Nauki Ksenokratesa cenił Cyceron - stawiał go na równi z Platonem i Arystotelesem.

W czasie bycia scholarchą rozwijał ontologię platońską, zwłaszcza naukę o zasadach.

Zapewne jeden z autorów dzieła O dobru (nie zachowało się). Była wykładana w Akademii w ostatnich latach jego życia. Dotyczyła m.in. koncepcji Jedni i Nieokreślonej Dyady[3].

Wprowadził podział filozofii na logikę, fizykę i etykę.[4]

Przypisy

  1. ↑ Ksenokrates z Chalcedonu, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-16].
  2. ↑ Ewa Wipszycka, Benedetto Bravo, Historia Starożytnych Greków, wyd. 2, t. III, 2009, s. 598.
  3. ↑ Henryk Podbielski (red.), Literatura Grecji Starożytnej, t. 2, 2005, s. 776.
  4. ↑ Ewa Wipszycka, Benedetto Bravo, Historia Starożytnych Greków, wyd. 2, t. III, Warszawa 2009, s. 598.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.