Kontrola parzystości – metoda wykrywania przekłamań w transmitowanych wiadomościach. Polega na dodawaniu do wysyłanej wiadomości bitu kontrolnego. W zależności od przyjętej konwencji bit ten nazywany jest bitem parzystości lub bitem nieparzystości. Kontrola parzystości opiera się na parzystości sumy bitów wiadomości, której nie należy mylić z parzystością wiadomości potraktowanej jako liczba dwójkowa. Tę drugą parzystość można odczytać wprost z najmniej znaczącego bitu wiadomości.

Bit parzystości

Bitem parzystości nazywa się bit kontrolny, który przyjmuje wartość 1, gdy liczba jedynek w przesyłanej wiadomości jest nieparzysta, lub 0, gdy parzysta. Innymi słowy – bit parzystości sprawia, że wiadomość ma zawsze parzystą liczbę jedynek. W tym wariancie bit parzystości można obliczyć, wykonując sumę modulo dwa na wszystkich bitach wiadomości:

${\displaystyle \mathrm {parzysto{\acute {s}}{\acute {c}}} =x_{0}\oplus x_{1}\oplus \ldots \oplus x_{n-1},}$

gdzie n to liczba bitów wiadomości.

Bit nieparzystości

Bitem nieparzystości nazywa się bit kontrolny, który jeśli jest ustawiony na 1, to oznacza, że liczba jedynek w wiadomości jest parzysta. Bit nieparzystości oblicza się, wykonując sumę modulo dwa na wszystkich bitach, a następnie negując wynik.

Typy kontroli

• None brak kontroli
• Even (parzystości) bit przyjmuje wartość 1, gdy liczba bitów wysokich jest nieparzysta, gdy parzysta przyjmuje wartość 0
• Odd (nieparzystości) bit przyjmuje wartość 1, gdy liczba bitów wysokich jest parzysta, gdy nieparzysta przyjmuje wartość 0
• Mark (zawsze wysoki) bit zawsze przyjmuje wartość 1, gdy przyjmuje wartość 0, transmisja uznana jest za błędna
• Space (zawsze niski) bit zawsze przyjmuje wartość 0, gdy przyjmuje wartość 1, transmisja uznana jest za błędna