Konrad Wielki
Ilustracja
Konrad Wielki – fragment „Orszaku książęcego” w Dreźnie
margrabia Miśni
Okres

od 1123
do 1156

Poprzednik

Wiprecht z Grójca

Następca

Otto Bogaty

margrabia Łużyc
Okres

od 1136
do 1156

Poprzednik

Henryk III

Następca

Dytryk II

Dane biograficzne
Dynastia

Wettynowie

Data śmierci

5 lutego 1157

Ojciec

Thimo

Matka

Ida z Northeim

Żona

Ludgarda z Ravensburga

Dzieci

Henryk, Otto Bogaty, Oda, Berta, Dytryk II, Gertruda, Adela, Henryk, Dedo III, Zofia, Agnieszka, Fryderyk

Konrad Wielki, niem. Konrad von Meißen, Konrad der Große (zm. 5 lutego 1157 r. w klasztorze Lauterberg) – margrabia Miśni od 1123 r. do 1156 r. i margrabia Łużyc od 1136 r. do 1156 r. z dynastii Wettynów.

Życiorys

Konrad był synem hrabiego Wettinu Thimo i Idy, córki księcia Bawarii Ottona z Northeimu. Początkowo był posiadaczem stosunkowo niewielkiego hrabstwa Wettinu, wraz ze starszym bratem Dedo. Ok. 1116 r. odziedziczył po zmarłym bez męskich potomków kuzynie Dytryku hrabstwo Brehny, wkrótce też przejął posiadłości po zmarłym bracie (w tym jego połowę Wettinu oraz hrabstwo Camburga). Gdy w 1123 r. zmarł margrabia Miśni i margrabia Łużyc Henryk II, ostatni przedstawiciel starszej linii Wettynów, Konrad zyskał prawa i do dziedziczenia po nim. Jednak cesarz Henryk V nadał je Wiprechtowi z Grotizsch. Potężny książę Saksonii Lotar z Supplinburga, od dawna wiodący spory z cesarzem, nie uznał jednak tego nadania i zbrojnie występując przeciwko cesarzowi wprowadził sprzyjającego mu Konrada do Miśni (Łużyce przypadły walczącemu także po ich stronie Albrechtowi Niedźwiedziowi, ówczesnemu hrabiemu Ballenstedt. Gdy w 1125 r. Lotar został królem niemieckim, potwierdził oficjalnie posiadanie przez Konrada lenna miśnieńskiego.

Konrad stopniowo poszerzał granice swej marchii. W połowie XII w. obszary Wettynów sięgały od rzeki Saale po Łużyce. Bezpotomna śmierć margrabiego Łużyc Henryka z Groitzsch pozwoliła Konradowi otrzymać marchię łużycką i Groitzsch; dzięki związaniu się z kolejnym królem, Konradem III Hohenstaufem poszerzył też włości w Górnych Łużycach. Stopniowo powiększając swoją potęgę, Konrad uniezależniał się od książąt saskich, a nawet królów. Położył w ten sposób solidne podwaliny pod przyszłe znaczenie Wettynów.

Uczestniczył w działaniach dyplomatycznych i militarnych, m.in. brał udział w wyprawie Lotara III do Italii. W 1138 r. uczestniczył w wojnie przeciwko Albrechtowi Niedźwiedziowi. W 1146 r. uczestniczył w nieudanej wyprawie Konrada III przeciwko Polsce, w celu przywrócenia na tron Władysława Wygnańca. W 1147 r. wziął udział w krucjacie połabskiej.

Wzniósł klasztor Lauterberg, który miał być nekropolą jego rodu. W obliczu zbliżającej się śmierci podzielił w 1146 r. swoje włości między synów. Otton otrzymał Miśnię, Dytryk – Łużyce, Henryk – Wettin, Dedo – Groitzsch, a Fryderyk – Brehnę. Sam w listopadzie 1156 r. wstąpił do klasztoru Lauterberg, gdzie wkrótce potem zmarł.

Rodzina

Żoną Konrada (poślubioną najpóźniej w 1119 r.) była Ludgarda (ok. 1100–1145), córka Albrechta, hrabiego Ravensburga. Ze związku tego pochodziło sześciu synów i sześć córek:

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.