Koneksjonizm, inaczej modele równoległego rozproszonego przetwarzania informacji, modele PDP.
Zdaniem koneksjonistów, mózg jest komputerem i bardzo szybko interpretuje on nieprecyzyjną informację sensoryczną. Tym samym odróżnia on np. szept w hałaśliwym pomieszczeniu. Koneksjonizm dąży do zastąpienia metafory komputerowej metaforą mózgową. Samo funkcjonowanie mózgu ma przebieg statyczny, dlatego też koneksjoniści uważają, iż w stanie czynnościowym procesów dane magazynują się na bardzo krótki czas. W ten sposób każda wiedza zawarta jest implicite w strukturze urządzenia wykonawczego. Nie istnieje oddzielny procesor interpretujący wiedzę z bezpośrednim dostępem do niego. To właśnie wiedza wpływa na przebieg przetwarzania informacji. Koneksjoniści sugerują, iż złudzeniem jest przejście od tzw. wiedzy rozproszonej do wiedzy podmiotowej. Próbują oni dokonać wyraźnej zmiany w kartezjańskiej tezie o kopiowaniu świata zewnętrznego w aktach poznawczych.
Koneksjonizm wywodzi się z neuropsychologii D. Hebba. Dziś rozwijany jest głównie przez G. Hintona i P. Smolensky'ego. Według poglądów, odzwierciedlenie świata za pomocą teorii formalnej jest jedyną metodą wytworzenia inteligentnego zachowania. Sugeruje, iż będziemy musieli zrezygnować z wiedzy leżącej u podstaw filozofii racjonalistycznej, gdzie dla każdego aspektu rzeczywistości musi istnieć teoria.
Zobacz też
Bibliografia
- Słownik filozofii. Adam Aduszkiewicz (red.). Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-150-2.