nr rej. 952 z 24 kwietnia 1986 | |
Kościół klasztorny | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Rodzaj klasztoru | |
Właściciel |
benedyktynki (1589–1866
|
Prowincja | |
Ksieni |
matka Faustyna Foryś OSB |
Klauzura |
tak |
Typ zakonu |
żeński |
Liczba zakonnic |
20 (2016) |
Obiekty sakralne | |
Kościół | |
Fundator | |
Styl | |
Materiał budowlany | |
Data budowy |
XIII w. |
Data zamknięcia |
1834 |
Data reaktywacji |
1946 |
Położenie na mapie gminy Krokowa | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu puckiego | |
54°47′15″N 18°04′54″E/54,787500 18,081667 | |
Strona internetowa |
Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu – żeński klasztor benedyktynek, a wcześniej cysterek, znajdujący się we wsi Żarnowiec, w województwie pomorskim.
Historia
Fundatorami klasztoru Cysterek byli cystersi oliwscy. Fundacja nastąpiła zapewne w 1235 co może potwierdzić bulla protekcyjna papieża Innocentego IV, biorąca oliwskie opactwo wraz z dobrami, w tym jezioro obok siedziby cysterek, pod opiekę papiestwa. W 1589 żarnowiecki klasztor cysterek został skasowany, ich budynki i dobra zostały przejęte przez benedyktynki. Trzy ostatnie zakonnice odeszły z klasztoru. W 1772 władze pruskie sekularyzowały zakonne dobra. W 1834 klasztor został skasowany. Od 1946 jest ponownie siedzibą benedyktynek.
Stan obecny
Do dnia dzisiejszego zachowały się dawne budynki klasztorne przylegające od strony północnej do kościoła. Na dziedzińcu zachowały się, udostępnione częściowo dla turystów, gotyckie krużganki. Zachowały się też: dom kapelana z 1404 roku, przebudowany w 1635 roku (obecnie plebania), spichrz oraz elementy muru klasztornego. Skarbiec klasztorny (niedostępny dla turystów) zawiera zabytki piśmiennicze, m.in. rękopisy z XV wieku, pastorały i bogato zdobiony graduał; szaty i hafty liturgiczne, rzeźby sakralne oraz dawne sprzęty. Kościół wybudowany w 4. ćwierci XIII wieku; powiększony po 1389 roku z inicjatywy cystersów z Oliwy.
Bibliografia
- Szlak Cysterski.org
- Żarnowiec (dobra) - 2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 743 .