Data i miejsce urodzenia |
7 stycznia 1982 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kategoria wagowa |
junior średnia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bilans walk zawodowych[infobox 1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Liczba walk |
13 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zwycięstwa |
12 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przez nokauty |
3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Porażki |
1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Remisy |
0 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nieodbyte |
0 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Karolina Koszewska, z d. Łukasik (ur. 7 stycznia 1982 w Warszawie) – polska pięściarka i kick-bokserka, mistrzyni świata i Europy w kickboxingu, mistrzyni Europy w boksie amatorskim (2005), zawodowa mistrzyni świata (2007-2008), złota medalistka igrzysk europejskich (2019).
Kariera sportowa
W dzieciństwie uprawiała pływanie i gimnastykę artystyczną. Od 1999 roku startowała w zawodach w kick-boxingu, początkowo w barwach Skry Warszawa[1]. W tej konkurencji zdobyła pięć medali mistrzostw świata seniorek, w tym dwa złote: w 2003 (formuła full contact, waga do 70 kg) i 2005 (formuła full contact, waga do 70 kg), srebrny w 1999 (formuła light contact, waga + 65 kg) i dwa brązowe w 2001 (formuła full contact, waga do 65 kg oraz formuła light contact, waga do 65 kg), cztery medale mistrzostw Europy seniorek, w tym złoty (2002 – formuła light contact, waga do 65 kg), jeden srebrny (2004 – formuła full contact, waga do 70 kg) i dwa brązowe (2000 – formuła full contact, waga do 65 kg i 2004 – formuła light contact, waga do 70 kg). Ponadto w 1999 roku została również brązową medalistką mistrzostw świata juniorek (formuła light contact, waga do 65 kg)[2].
Od 2001 roku uprawiała również boks, była zawodniczką Legii Warszawa, gdzie trenował ją Krzysztof Kosedowski[1]. W tej dyscyplinie startowała w kategorii 70 kg. W 2003 roku została wicemistrzynią Europy[3], a rok później brązową medalistką mistrzostw Europy[4]. W 2005 roku została mistrzynią Europy[5]. W tym samym roku wystartowała także na mistrzostwach świata, ale przegrała pierwszą walkę (w ćwierćfinale)[6]. Na mistrzostwach Polski wywalczyła kolejno cztery złote medale: w 2002 (kat. 67 kg), 2003 (kat. 70 kg), 2004 (kat. 70 kg), 2005 (kat. 70 kg)[7].
W lutym 2006 roku przeszła na zawodowstwo, podpisując kontrakt z grupą Universum Box Promotion z Hamburga[1]. Na zawodowym ringu debiutowała 25 marca 2006 roku, wygrywając ze Słowaczką Miroslavą Ďurinovą. Wygrała także następne cztery walki, a 13 stycznia 2007 roku została mistrzynią świata federacji WIBF w kategorii junior średniej, pokonując Amerykankę Jill Emery. Tytuł ten obroniła 19 maja 2007 roku, zwyciężając Niemkę Heidi Hartmann. 7 września 2007 roku pokonała Argentynkę Gabrielę Zapatę, broniąc tytułu mistrzyni świata federacji WIBF i uzyskując dodatkowo tytuły mistrzyni świata federacji GBU i tzw. tymczasowy tytuł mistrzyni świata federacji WBA. 13 listopada 2007 roku obroniła wszystkie te tytuły, pokonując Yahairę Hernandez z Dominikany[1][8]. Swoje tytuły straciła w przegranej 29 marca 2008 roku walce z Jizelle Salandy z Trynidadu i Tobago[8]. Następnie 14 września tego samego roku stoczyła jeszcze jedną wygraną walkę na zawodowym ringu[8] i zakończyła karierę, z bilansem 10 wygranych walk i jednej przegranej.
W kolejnych latach współpracowała jako trener z zawodową grupą Rafako Hussars Poland[9]. W 2015 roku powróciła do wyczynowego sportu i stoczyła dwie zwycięskie walki na zawodowym ringu, poprawiając swój bilans na dwanaście wygranych walk i jedną przegraną[8]. Ostatecznie zdecydowała się kontynuować karierę w boksie amatorskim, w kategorii 69 kg[10]. Od 20 grudnia 2017 roku do 20 lutego 2018 roku była zawieszona za stosowanie niedozwolonej substancji – higenaminy. Niska kara związana była z brakiem wpływu stosowania tego środka na wyniki zawodniczki[11].
Na mistrzostwach Europy w 2018 roku przegrała drugą walkę (w 1/8 finału)[12], a na mistrzostwach świata w tym samym roku przegrała pierwszą walkę (w 1/8 finału)[13].
W 2019 roku zwyciężyła na igrzyskach europejskich[14], na mistrzostwach Europy w tym samym roku odpadła w pierwszej rundzie[15], na mistrzostwach świata odpadła natomiast w ćwierćfinale[16]
Po powrocie do boksu amatorskiego zdobyła na mistrzostwach Polski pięć medali: srebrny w 2017 (kat. 75 kg)[17], złoty w 2018 (kat. 69 kg)[18], srebrny w 2019 (kat. 69 kg)[19], złoty w 2020 (kat. 69 kg)[20] i złoty w 2021 (kat. 70 kg)[21].
W 2021 wystąpiła podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio w kategorii do 69 kg (waga półśrednia) – swoją pierwszą walkę (runda 1/32) wygrała z reprezentantką Uzbekistanu Shakhnozą Yunusovą, w następnej rundzie (1/16) uległa Turczynce Busenaz Sürmeneli odpadając z turnieju[22]. Była pierwszą Polką, która wygrała walkę podczas igrzysk olimpijskich[23].
Zakończyła karierę sportową po mistrzostwach Polski w 2021[21].
Wyniki w boksie
Wyniki igrzysk olimpijskich, mistrzostw świata, igrzysk europejskich i mistrzostw Europy.
Rok | Zawody | Miejscowość | Kategoria | Runda | Przeciwnik | Wynik |
---|---|---|---|---|---|---|
2003 | Mistrzostwa Europy | Pecz | 70 kg | 1. runda | Bye | |
Ćwierćfinał | Lilja Kasjanowa | W 19:17 | ||||
Półfinał | Émilie Cuénin | W 22:6 | ||||
Finał | Nurcan Çarkçı | P 14:19 | ||||
2004 | Mistrzostwa Europy | Riccione | 70 kg | 1. runda | Bye | |
Ćwierćfinał | Tatjana Grigorewa | W 21:7 | ||||
Półfinał | Nurcan Çarkçı | P 10:11 | ||||
2005 | Mistrzostwa Europy | Tønsberg | 70 kg | 1. runda | Bye | |
Ćwierćfinał | Olga Sławinska | W 20:13 | ||||
Półfinał | Nurcan Çarkçı | W 19:3 | ||||
Finał | Siren Siraas | W 29:5 | ||||
Mistrzostwa świata | Podolsk | 70 kg | 1. runda | Olga Sławinska | P 10:27 | |
2018 | Mistrzostwa Europy | Sofia | 69 kg | 1. runda | Marianne Ahlborg | W 5:0 |
2. runda | Elina Gustafsson | P 0:5 | ||||
Mistrzostwa świata | Nowe Delhi | 69 kg | 1. runda | Bye | ||
2. runda | Jarosława Jakuszyna | P 1:4 | ||||
2019 | Igrzyska europejskie | Mińsk | 69 kg | 1. runda | Antanina Aksienawa | W 5:0 |
Ćwierćfinał | Jarosława Jakuszyna | W 4:1 | ||||
Półfinał | Gráinne Walsh | W 3:2 | ||||
Finał | Assunta Canfora | W 4:1 | ||||
Mistrzostwa Europy | Alcobendas | 69 kg | 1. runda | Bye | ||
2. runda | Sandy Ryan | P 2:3 | ||||
Mistrzostwa świata | Ułan Ude | 69 kg | 1. runda | Bye | ||
2. runda | Shakhnoza Yunusova | W 5:0 | ||||
Ćwierćfinał | Lovlina Borgohain | P 1:4 |
Przypisy
- 1 2 3 4 Women Boxing Archive Network: Karolina Łukasik.
- ↑ Wyniki na stronie Polskiego Związku Kick-boxingu.
- ↑ 2.European Women’s Championships – Pecs, Hungary – May 11-17 2003.
- ↑ 3.European Women Championships. Riccione, Italy. October 4-9, 2004.
- ↑ 4.European Women’s Championships – Tonsberg, Norway – May 8-15th 2005.
- ↑ 3.World Womens Championships – Podolsk, Russia – September 26th – October 2nd 2005.
- ↑ Wiktor Bołba, Adam Dawidziuk, Grzegorz Karpiński, Robert Piątek Legia Warszawa 1916-2016, s. 1106, 1203, wyd. Legia Warszawa SA i PWN, Warszawa 2017.
- 1 2 3 4 Boxing’s Official Record Keeper: Karolina Koszewska.
- ↑ Niespodziewany powrót po latach! Polska mistrzyni świata wraca na ring.
- ↑ Karolina Łukasik-Koszewska wraca na olimpijskie ringi. Celem Igrzyska w Tokio.
- ↑ Boks. Karolina Koszewska wpadła na dopingu. Krótka dyskwalifikacja.
- ↑ 11.European Women Championships. Asics Hall, Sofia, Bulgaria. June 5-12, 2018.
- ↑ 10.AIBA World Women Championships. Indira Gandhi Sport Complex, New Delhi, India. November 15-24, 2018.
- ↑ Boks. Igrzyska Europejskie. Karolina Koszewska ze złotym medalem.
- ↑ 2019 EUBC Women’s European Championships.
- ↑ 11. MŚ: Karolina Koszewska nie wykorzystała swoje szansy. Polski od 7 lat bez medalu
- ↑ Poznaliśmy mistrzynie Polski seniorek AD 2017. Turniej życia Kingi Szlachcic.
- ↑ W Grudziądzu poznaliśmy 10 mistrzyń Polski seniorek i 7 juniorek A.D. 2018.
- ↑ 19. MP Seniorek: Tylko trzy mistrzynie Polski obroniły swoje tytuły.
- ↑ 20. MP Kobiet: Poznaliśmy mistrzynie Polski. Kiepska frekwencja turnieju
- 1 2 21. MP seniorek. Poznaliśmy mistrzynie Polski A.D. 2021. Koniec kariery Koszewskiej
- ↑ Nie będzie ćwierćfinału. Karolina Koszewska pokonana, sport.onet.pl, [dostęp 2021-07-28].
- ↑ IO w Tokio" Historyczne zwycięstwo Karoliny Koszewskiej