 Zniszczony zamek w Karolinie – rys. Napoleona Ordy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Nr kierunkowy |
(+375) 0165 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 52°07′N 26°05′E/52,116667 26,083333 | |
Karolin (jid. i ros. Karlin) – przedmieście Pińska, położone na północny wschód od miasta, wcześniej odrębna miejscowość i jeden z głównych ośrodków rozwoju kultury żydowskiej na Polesiu.
Historia
Miasto zostało założone w 1690 przez starostę pińskiego i hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Dolskiego, który ufundował tu kościół oraz klasztor ks. komunistów, pozwalając jednocześnie osiedlać się w miasteczku Żydom. Po jego śmierci w 1695 roku miejscowość odziedziczył zięć Michał Serwacy Wiśniowiecki (1680–1744), który przebudował zamek na rezydencję magnacką otoczoną fosą oraz wałem. W czasie wojny północnej w 1706 zamek został zniszczony przez wojska szwedzkie.
W latach 1770–1782 na terenie Karolna zbudowano kościół pod wezwaniem Karola Boromeusza. W 1799 miasteczko zostało włączone w skład Pińska.
Z Karolina wywodzi się żydowska dynastia Karlińsko-Stolińska, której założycielem był rabin Aaron HaGadol Wielki z Karlina (1736–1772), autor hymnu szabasowego "Kah Ekhsof".
Bibliografia
- Karolin 6.) ruiny zamku, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 851.
- "Архітэктура Беларусі. Энцыклапедычны даведнік", Мінск 1993
- Grzegorz Rąkowski, "Czar Polesia", Rewasz, Pruszków 2001