Kamienica Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności
Symbol zabytku nr rej. 12 z 1.07.1965
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Bednarska 28/30

Typ budynku

kamienica

Architekt

Jan Jakub Gay

Rozpoczęcie budowy

1840

Ukończenie budowy

1841

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności”
52°14′41,6400″N 21°00′56,8800″E/52,244900 21,015800

Kamienica Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynnościkamienica znajdująca się przy ul. Bednarskiej 28/30, wzniesiona w latach 1840–1841 według projektu architekta Jana Jakuba Gaya. Stanowi część kompleksu budynków, które powstały z częściowym wykorzystaniem murów pałacu Kazanowskich.

Opis

Kamienica wyróżnia się wśród zabudowy ulicy Bednarskiej monumentalną fasadą o trzech kondygnacjach nawiązującą do wczesnorenesansowych pałaców florenckich. Przy długości fasady 54,8 m posiada tylko 5 osi okiennych o rozstawie ok. 9 m. Parter budynku wypełnia rustyka, obydwa piętra są gładko tynkowane. Otwory okienne pięter o łukowych przekryciach otaczają profilowane łuki wsparte na konsolach w kształcie aniołów, trzymających tarcze herbowe z Okiem Opatrzności. Kondygnacje oddzielone są gzymsami. Fasadę wieńczy monumentalny gzyms-okap oparty na rzędzie kroksztynów. W dachu wygospodarowano pomieszczenia użytkowe, wskutek czego pojawił się rząd dziesięciu lukarn. Wskutek stromo opadającego chodnika ulicy Bednarskiej, otwory drzwiowe w parterze mają zróżnicowaną wysokość.

Kamienica przetrwała II wojnę światową i powstanie warszawskie bez większych uszkodzeń.

Budynek stanowi znaczące osiągnięcie warszawskiej architektury lat 40. XIX wieku: w wyjątkowo niekorzystnej lokalizacji, przy wąskiej, stromej uliczce powstał obiekt, który bez korzystania z dosłownych zapożyczeń przekazał atmosferę i skalę wczesnorenesansowych pałaców florenckich. W Warszawie jest jeszcze jeden budynek o podobnej architekturze; łącznik między budynkami Głównego Urzędu Miar przy ul. Elektoralnej, również dzieło Jakuba Gaya.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.