Kagaba, Kogi – plemię indiańskie zamieszkujące góry Sierra Nevada de Santa Marta w Kolumbii. Siebie uważają za „starszych braci”, a resztę ludzkości nazywają „młodszymi braćmi”. Posługują się językiem z rodziny czibczańskiej. Wywodzą się od starożytnego ludu Taironów.
Ich społeczności przewodniczy kapłan zwany mama, przechodzący dziewięcioletnie wtajemniczenie podczas którego nie wolno mu jeść mięsa ani uprawiać seksu. W wioskach Kagaba znajdują się dwa duże domy: jeden dla mężczyzn (z wbitą strzałą) i drugi dla kobiet (z dwiema skrzyżowanymi belkami). 21 marca cień strzały wchodzi między cienie belek, symbolizując powtórzenie aktu stworzenia.
Mitologia
Według mitów ludu Kagaba stwórcą jest bogini matka Gauteovan. Stworzyła ona dziewięć ziem umieszczonych jedna nad drugą i na piątej umieściła pierwszych ludzi o imionach Sintanam, Seicakuan, Aluañuiko i Kultsavitabauya. Ludzie rozmnożyli się i zaludnili daną im ziemię, jednak ich rozwiązłość rozgniewała bogów, którzy zdecydowali się zniszczyć ludzkość potopem. Jedynie prawa rodzina Mulkueikai ocalała budując arkę. Kagaba wierzą, że przechowywane przez nich maski pochodzą z czasów przed potopem. Zakładając maskę, mama wchodzi w święty trans podczas którego może komunikować się z bogami i przodkami, jak również uzdrawiać chorych.
Bibliografia
- Theodor Konrad Preuss: Forschungsreise zu den Kagaba. 1926. (niem.).