Państwa członkowskie

Międzynarodowa Federacja Orientacji Sportowej (ang. International Orienteering Federation, IOF) – międzynarodowa organizacja zrzeszająca narodowe związki sportów na orientację (w Polsce jest to Polski Związek Orientacji Sportowej – PZOS). Siedziba IOF znajduje się w Helsinkach, Finlandia.

Zgodnie ze statutem federacji[1], jej obszarem działania są następujące dyscypliny orientacji sportowej:

Do zadań federacji należy opracowywanie międzynarodowych zasad i standardów dla poszczególnych dyscyplin orientacji sportowej w ramach poszczególnych komisji. Do jej kompetencji należy także wybór przez jej członków miejsc rozgrywania międzynarodowych zawodów, m.in. mistrzostw świata w biegu na orientację.

IOF powstał 1961 roku na konferencji dziesięciu państw w Kopenhadze, Dania. Założycielami tej organizacji byli: Bułgaria, Czechosłowacja, Dania, Finlandia, Norwegia, Niemiecka Republika Demokratyczna, Republika Federalna Niemiec, Szwajcaria, Szwecja i Węgry.

Struktura

IOF posiada 12 członków, w tym: prezydenta, wiceprezydenta seniora oraz dwóch wiceprezydentów.

Na co dzień pracami IOF-u kieruje sekretarz oraz asystent sekretarza.

Opracowywaniem zasad i standardów w IOF zajmują się poszczególne komisje:

  • środowiska,
  • biegu na orientację,
  • techniki (IT),
  • map,
  • medycyny,
  • rowerowej jazdy na orientację (MTB-O),
  • strategii rozwoju,
  • regulaminowa,
  • narciarskiego biegu na orientację (Ski-O),
  • orientacji sportowej niepełnosprawnych (Trial-O).

Publikacje

Na temat bieżących informacji wydawany jest w wersji elektronicznej O-zine.

Do ważnych publikacji można zaliczyć:

Państwa członkowskie

Według stanu na maj 2011, IOF zrzesza 73 państw członkowskich[2]. Do momentu zebrania się XXV Zgromadzenia Ogólnego IOF istniał podział na „pełnoprawnych członków” (full member) oraz „członków stowarzyszonych” (associate member), jednak ten podział zniesiono i wprowadzono wyłącznie status „członka”, a dotychczasowi członkowie stowarzyszeni otrzymali status „członka tymczasowego” (provisional member). Członkowie tymczasowi są pozbawieni możliwości głosowania podczas Zgromadzeń Ogólnych IOF oraz nie mogą nominować kandydatów do Rady IOF (IOF Council), natomiast zyskali prawo do uczestnictwa we wszystkich zawodach IOF-u, w tym w mistrzostwach świata w biegu na orientację[3]. Według takiego podziału 52 państw to pełnoprawni członkowie, a 21 państw to członkowie tymczasowi[2].

Na poszczególnych kontynentach jest następująca liczba członków: 35 z Europy, 18 z Azji, 14 z Ameryki, 4 z Afryki i 2 z Australii i Oceanii.

Afryka
 Kenia* Mozambik* Somalia* Południowa Afryka
Ameryka
 Argentyna* Barbados Brazylia Chile* Ekwador*
 Jamajka* Kanada Kolumbia Kuba* Panama*
 Portoryko* Stany Zjednoczone Urugwaj* Wenezuela*
Australia i Oceania
 Australia Nowa Zelandia
Azja
 Chiny Cypr Gruzja* Hongkong Indie*
 Indonezja* Izrael Japonia Kazachstan Kirgistan*
 Korea Południowa Korea Północna Malezja* Mongolia Pakistan*
 Tajlandia* Chińskie Tajpej Turcja
Europa
 Austria Belgia Białoruś Bułgaria Chorwacja
 Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia
 Francja Grecja* Hiszpania Holandia Irlandia
 Liechtenstein Litwa Łotwa Macedonia Północna* Mołdawia
 Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja
 Rumunia Serbia i Czarnogóra Słowacja Słowenia Szwecja
 Szwajcaria Ukraina Węgry Wielka Brytania Włochy

* – członek tymczasowy (dawniej członek stowarzyszony)

Przypisy

  1. ↑ STATUTES OF THE INTERNATIONAL ORIENTEERING FEDERATION (IOF). International Orienteering Federation, Rok 2008. [dostęp 2010-08-16].
  2. 1 2 National Federations. International Orienteering Federation. [dostęp 2011-07-11].
  3. ↑ XXV IOF General Assembly in Trondheim. International Orienteering Federation, 14 sierpnia 2010. [dostęp 2010-08-15].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.