Igrzyska nemejskie – jedne z czterech wielkich igrzysk panhelleńskich odbywających się w starożytnej Grecji.
Początki igrzysk nemejskich sięgają bardzo odległych czasów, lecz w okresie historycznym straciły na znaczeniu. Pierwotnie były to igrzyska pogrzebowe ku czci bóstwa natury Archemora. Inna wersja głosi, że ustanowił je Herakles po pokonaniu lwa nemejskiego – pierwszej ze swoich 12 prac. W późniejszych czasach Dorowie poświęcili te igrzyska Zeusowi.
Igrzyska nemejskie odbywały się co dwa lata, czyli dwa razy w ciągu każdej olimpiady: w jej pierwszym roku latem, zaś w czwartym roku – zimą. Ich miejscem był teren doliny i sanktuarium, zwanego Nemeą, w północno-wschodniej części Peloponezu, w rejonie Argos, jednak bliżej miasta Kleonaj.
Igrzyska nemejskie nabrały znaczenia ogólnogreckiego (panhelleńskiego) w 573 p.n.e., kiedy Argos przejęło ich organizację od Kleonaj i rozbudowało je na wzór igrzysk olimpijskich. W ramach igrzysk odbywały się tam zawody gimnastyczne, wyścigi konne i konkursy gry na kitarze. Zwycięzcy igrzysk nemejskich otrzymywali wieniec z liści dzikiego selera.
Bibliografia
- Guy Rachet, Słownik cywilizacji greckiej, Ewdoksia Papuci-Władyka (tłum.), Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 2006, s. 266, ISBN 83-7132-919-9, ISBN 978-83-7132-919-7, OCLC 749560502.
- David Sacks, Encyklopedia świata starożytnych Greków, Oswyn Murray (red.), Dorota Mickiewicz-Morawska (tłum.), Warszawa: Książka i Wiedza, 2001, s. 274, ISBN 83-05-13169-6, OCLC 749281065.
- Spathari E. - "Korinthia-Argolis. Fuehrer zu den Museen und Archaeologischen Staetten", Verlag ESPEROS, Athen 2010, s.64, ISBN 978-960-8103-61-0