Ignacy Iwicki

Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1783 Upita
Data i miejsce śmierci	3 listopada 1823 Kosów
Profesor Akademii Połockiej
Okres sprawowania	1812-1820
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Jezuici
Prezbiterat	25 stycznia 1812

Ignacy Iwicki herbu Kuszaba (ur. 31 lipca 1783 w Upicie na Litwie, zm. 3 listopada 1823 w Kosowie) – polski pedagog, profesor Akademii Połockiej, ksiądz katolicki, jezuita.

Życiorys

Syn Mateusza Iwickiego i Tekli z Dowmont – Siesickich z Dukt. Do zakonu jezuitów wstąpił 18 sierpnia 1800 w Połocku, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie 25 stycznia 1812. Był doktorem teologii i magistrem nauk wyzwolonych, początkowo wykładał retorykę w szkołach zakonu jezuitów na Kresach. W latach 1806-1808 nauczał w Orszy, a następnie w latach 1808-1809 w Mścisławiu. Po utworzeniu Akademii Połockiej Iwicki został profesorem tej uczelni. Wykładał w Połocku literaturę łacińską i polską, poetykę, retorykę (świecką i kościelną) oraz historię powszechną. Po wypędzeniu jezuitów z granic państwa rosyjskiego był duszpasterzem w Brzozowie (1820-1821), Podkamieniu (1821-1822) i wreszcie w Kosowie (1822-1823). Był też jednym z redaktorów Miesięcznika Połockiego, na łamach którego publikował eseje filozoficzne.

Ignacy Iwicki był stryjem tłumacza i pedagoga Ignacego Iwickiego.

Bibliografia

• Józef Brown, Biblioteka pisarzów Asystencji Polskiej Towarzystwa Jezusowego, 1862
• (Giżycki), Materyały do dziejów Akademii Połockiej i szkół od niej zależnych, 1905
• Zygmunt Chełmicki i inni, Podręczna Encyklopedia Kościelna, Warszawa 1916
• Carlos Sommervogel (Alois Backer), Bibliothéque de la Compagnie de Jésus, 1900
• Teofil Bzowski, Kazimierz Drzymała, Wspomnienia naszych zmarłych 1820-1982, Kraków 1982
• Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564 – 1995, Kraków

Linki zewnętrzne

• Genealogia rodziny Iwickich