Ignacy Nepomucen Bardziński
Biskup
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1750
Głaznów

Data śmierci

15 grudnia 1813

Biskup pomocniczy gnieźnieński
Okres sprawowania

1809–1813

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

23 czerwca 1776

Prezbiterat

21 lipca 1776

Nominacja biskupia

27 marca 1809

Sakra biskupia

2 lipca 1809

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 lipca 1809

Konsekrator

Ignacy Antoni Raczyński

Ignacy Nepomucen Bardziński herbu Awdaniec[1] (ur. 31 sierpnia 1750 w Głaznowie, zm. 15 grudnia 1813) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy gnieźnieński, proboszcz łęczycki, doktor obojga praw i teologii.

Życiorys

Syn podczaszego łęczyckiego Józefa i Marii Morzęckiej herbu Mora[2]. 23 czerwca 1776 przyjął święcenia diakonatu, a 21 lipca 1776 prezbiteriatu i został kapłanem archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1799 mianowany kanonikiem gnieźnieńskim[3].

27 marca 1809 papież Pius VII prekonizował go biskupem pomocniczym gnieźnieńskim oraz biskupem in partibus infidelium satalskim. 2 lipca 1809 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa gnieźnieńskiego Ignacego Raczyńskiego. Asystował mu biskup-nominat pomocniczy gnieźnieński o. Wawrzyniec Bartłomiej Ignacy Antoni Raczyński OCist.

Przypisy

  1. ↑ Ignacy Bardziński z Bardzinina h. Awdaniec. Genealogia potomków Sejmu Wielkiego. [dostęp 2018-08-31]. (pol.).
  2. ↑ Stanisław Karwowski, Gniezno, Poznań 1892, s. 302.
  3. ↑ Ignacy Nepomucen Bardziński. Wielkopolscy księża od XVIII do XX w.. [dostęp 2018-08-31]. (pol.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.