Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód |
reżyser |
Lata aktywności |
1968–2000 |
Odznaczenia | |
Artist i Merituar |
Ibrahim Muçaj (ur. 8 grudnia 1944 we Wlorze, zm. 5 stycznia 2010 w Tiranie[1][2]) – albański reżyser, scenarzysta i producent filmowy.
Życiorys
W 1968 ukończył studia na wydziale aktorskim Instytutu Sztuk w Tiranie[1]. Po studiach pracował jako asystent reżysera. Pierwszy raz pojawił się na planie jako asystent Viktora Gjiki w filmie I teti ne bronz[2]. Współpracował także z Hysenem Hakanim, Piro Milkanim i Kristaqem Dhamo. W 1971 rozpoczął samodzielną realizację filmów dokumentalnych – jego debiutem był film Nowa pieśń. Pierwszym filmem fabularnym w jego dorobku był nakręcony w 1975 obraz Dimri i fundit, za który otrzymał nagrodę na II Festiwalu Filmów Albańskich. Zrealizował łącznie 8 filmów dokumentalnych i 10 filmów fabularnych. Filmy fabularne powstały w duecie reżyserskim z Kristaqem Mitro, w realizacji filmów dokumentalnych pomagał mu syn Irvin[2]. W latach 1995-1997 kierował studiem filmowym ALBAFILM[1].
Za swoją działalność artystyczną otrzymał w 1987 tytuł Zasłużonego Artysty (alb. Artist i Merituar)[1].
Zmarł na atak serca we własnym mieszkaniu.
Filmy fabularne
Filmy dokumentalne
- 1971: Kënga e re (Nowa pieśń)
- 1971: Në gjurmët e novatorëve (Śladami racjonalizatorów)
- 1973: Miniera e Çervenakës (Kopalnie Cervenake)
- 1974: Jeta e një përmendoreje (Życie jednego pomnika)
- 1974: Lufta për bukën (Walka o chleb)
- 1998: Një tokë, që lundron (Ziemia, która płynie)
- 2000: Dëshpërimisht (Z desperacją)
Scenariusze filmowe
Przypisy
Bibliografia
- Abaz Hoxha: Enciklopedia e kinematografise shqiptare. Autore & vepra. Tirana: Toena, 2002. ISBN 99927-1-555-3. (alb.).
- Ibrahim Muçaj w bazie IMDb (ang.)