Histrion
Histrio histrio[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

żabnicokształtne

Rodzina

antenariusowate

Rodzaj

Histrio
Fischer, 1813

Gatunek

histrion

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Histrion[3], pterofryna[3], antenarius sargassowy[4] (Histrio histrio) – gatunek ryby z rodziny antenariusowatych (Antennariidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Histrio. W literaturze polskiej opisywany też pod formalnie niepoprawnymi nazwami „sargassowa rybka”[3] i „antenarius sargasowy”[5].

Zasięg występowania

Występuje w płytkich, tropikalnych morzach całego świata. Głównie w Morzu Sargassowym, u wybrzeży południowej Afryki, Madagaskaru, Azorów, Australii Północnej, Filipin. Zasiedla środowisko pokryte rozległymi polami gronorostów, niekiedy adaptuje się do życia na rafie koralowej. Nie występuje w otwartych i głębokich wodach oceanicznych.

Charakterystyka

Niewielkie ciało jest krępe, ubarwione w kolory zależne od otoczenia, posiada na ciele wiele plam i smug. Płetwy piersiowe i brzuszne dzięki osadzeniu na niewielkich trzonkach umożliwiają rybie poruszanie się po glonach (wspinaczka). Płetwa ogonowa zakończona jest promienistym wachlarzem z wystającymi i ostrymi końcami. Płetwa grzbietowa jest długa i oparta na promienistych wyrostkach. Pysk jest duży, ma możliwość szerokiego otwierania się. Blisko szczytu głowy umieszczone są oczy, ponadto nad pyskiem znajduje się mały wyrostek (illicium) pełniący funkcję wabika. Całe ciało pokryte jest małymi, postrzępionymi, listkowatymi wypustkami skórnymi, umożliwiającymi rybie ukrywanie się wśród gronorostów, poprzez zamazanie dokładnego widoku ciała ryby. U ryb antenariusowatych dymorfizm płciowy jest mało wyraźny. Samce mają żywsze, jasne kolory, a samice ciemniejsze, nierzadko czarne.

Długość: 20 cm. Masa ciała: 400 g.

Opis

Histrion jest rybą terytorialną. Dorosły osobnik zasiedla jedno wybrane obszarowo miejsce, pilnując swojego rewiru przed intruzami. Rybka sargassowa jest słabym pływakiem, dlatego przebywa głównie wśród gronorostów. Ryba ta jest drapieżnikiem, polującym z zasadzki. Podczas łowów tkwi nieruchomo, poruszając wabikiem, który przyciąga uwagę ofiary. Antenarius odżywia się rybami, skorupiakami, mięczakami. Gdy ofiara zbliża się do histriona, ten otwiera gwałtownie, szeroko pysk, jednocześnie wysuwając szczęki w kierunku ofiary. Zdobycz jest natychmiast wessana i połknięta. Antenarius ma elastyczne mięśnie szczęki, które pozwalają mu połknąć ofiary niemal jego wielkości. Gdy ryba czuje się zagrożona potrafi wyskoczyć ponad taflę wody i opaść na kępę sargasów. Histrion może przez pewien czas przebywać poza wodą.

Rozmnażanie

W okresie tarła spotykają się osobniki obu płci. Zaloty samca są agresywne, goni on i szczypie samicę, która stara się mu uciec. Potem samica wydala porcję ikry, zabezpieczonej galaretowatą osłoną. Cykl ten powtarza się kilka razy w czasie tarła. Liczba składanych jaj w tym czasie jest szacowana na ok. 40000-300000 ziaren w każdym złożeniu. Agresja samca zwiększa się z upływem czasu, zdarza się, że samiec zabija samicę pod koniec tarła. Złoża ikry są pelagiczne i wraz z prądami morskimi wędrują na otwarte wody. Okres inkubacji trwa 2–4 dni i jest uzależniony od temperatury. Larwy prowadzą pelagiczny tryb życia. Podczas pierwszej fazy egzystencji, larwy korzystają z zapasów w woreczkach żółtkowych; okres ten trwa od 1,5 do 2 miesięcy. Narybek odżywia się drobnymi zwierzętami planktonowymi (zooplankton). Starsze osobniki docierają do wybrzeży i zasiedlają tereny gronorostów lub raf koralowych.

Przypisy

  1. ↑ Histrio histrio, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Histrio histrio, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. 1 2 3 Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
  4. ↑ Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
  5. ↑ Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby - Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.

Bibliografia

  • Mały słownik zoologiczny: ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.