Helena Heryng z domu Kon, ps. Bronka (ur. 1859 w Warszawie, zm. 1916 tamże) – pedagog, działaczka ruchu robotniczego.

Życiorys

Był siostrą Feliksa Kona. Pochodziła z rodziny żydowskiej, której członkowie uczestniczyli w powstaniu styczniowym. W 1877 związała się z ruchem socjalistycznym. Rok później została wraz z matką aresztowana i skazana została na 8 miesięcy więzienia (uwolniona za kaucją). Powtórnie aresztowana odbyła dwóch lat karę więzienia. Wyjechała na Syberię, aby tam poślubić swego narzeczonego – Zygmunta Herynga. Po powrocie do kraju działała w Organizacji Bojowej PPS w Łodzi i w PPSD w Galicji. Pracowała Biurze Porad dla Bezdomnych i Towarzystwie Ochrony Kobiet. Miała pięcioro dzieci: Stefanię (1881–1937), Jadwigę (1884–1957), Jerzego (1886–1937), Juliana (1888–1920?) oraz Edwarda (zmarł w dzieciństwie).

Bibliografia

• Zofia Borzymińska, Heryngowa (z domu Cohn [Kohn, Kon]) Helena, [w:] Polski Słownik Judaistyczny .
• Marta Sikorska-Kowalska, Zygmunt Heryng (1854–1931). Biografia lewicowego intelektualisty, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego 2011.
• Marta Sikorska-Kowalska, Wprowadzenie, [w:] Zygmunt Heryng, Socjalizm przed pół wiekiem (1875–1880) w Rosji i w Polsce. Przeżycia i rozważania, Łódź: Ibidem 2007.