Gurskie (dawniej Gursken) - dawna wieś w Prusach Wschodnich, położona w pobliżu granicy z Polską (północnym Mazowszem), miejscowość natywna: 53°38'N 21°57'E. W XV i XVI w. wieś w dokumentach występowała pod nazwami: Gursken, Garsenicken, Lemann, Leheman von Kessel.

Wieś powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. Wcześniej był to obszar Galindii. Wieś ziemiańska, dobra służebne w posiadaniu drobnego rycerstwa (tak zwani wolni, ziemianie w język staropolskim), z obowiązkiem służby rycerskiej (zbrojnej).

Wymieniane w dokumentach z 1453 r. Przywilej na dobra ziemskie, liczące 10 łanów we wsi Gurskie otrzymał w 1471 r. niejaki Janik, były sołtys wsi Kocioł, z obowiązkiem jednej służby konnej. Dobra te zakupił od Piotra Rakowskiego i jego syna (przed 1449). Wcześniej dobra te stanowiły wydzielony majątek lemański dóbr we wsi Rakowo. Dodatkowo otrzymał 3 morgi łąk położonych przy górze Świecąca (berge Schwetzentze). Gurskie położone były między strumieniem Kociołek (Kesselschen fliess), Szymanami, Kaliszkami, Rakowem i Kotłem.

W 1519 wieś należała do parafii w Drygałach, w 1579 do parafii Piszu.

Bibliografia

• Grzegorz Białuński: Kolonizacja Wielkiej Puszczy (do 1568 roku) - starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn, OBN, 2002, 237 str., ISBN 83-87643-97-1, ISSN 0585-3893