Gry uliczne
Gatunek

sensacyjny, polityczny

Data premiery

24 maja 1996

Kraj produkcji

Polska

Język

Polski

Czas trwania

100 minut

Reżyseria

Krzysztof Krauze

Scenariusz

Krzysztof Krauze, Jerzy Morawski

Muzyka

Maciej Zieliński

Zdjęcia

Bartosz Prokopowicz, Łukasz Kośmicki

Scenografia

Magdalena Dipont, Roman Tarwacki

Kostiumy

Magdalena Biedrzycka

Montaż

Ewa Romanowska-Różewicz

Produkcja

Telewizja Polska

Gry uliczne – film sensacyjny o charakterze politycznym w reżyserii Krzysztofa Krauzego. Plenerowe zdjęcia do filmu powstały w Warszawie i Krakowie.

Obsada

Fabuła

Janek Rosa i jego przyjaciel Witek robią ostre, gorące reportaże dla Prywatnej Telewizji; obecnie rozpracowują siatkę handlarzy materiałami wybuchowymi używanymi przez terrorystów. W tym celu podają się za osobę, która chciałaby współpracować. Janek udaje byłego więźnia, który siedział we Wronkach za napad. Okazuje się, że jest to idealna osoba na to miejsce, mimo że nie ma pozwolenia na broń.

Po zakończeniu tego materiału Janek postanawia wyjechać do matki do Amsterdamu. Ma już wykupiony bilet na samolot. Jednakże do jego rąk trafia kaseta VHS z filmem. To swoisty donos: ukrywający się w cieniu mężczyzna oskarża znanego senatora Makowskiego, że w 1977 roku był tajnym współpracownikiem służb specjalnych o pseudonimie Ketman i ponosi odpowiedzialność za śmierć swego przyjaciela Stanisława Pyjasa – działacza podziemnej opozycji. Arogancja Makowskiego prowokuje ich do działania. Janek postanawia wyjaśnić tę sprawę docierając do poszczególnych osób wędrując pomiędzy nimi jak po sznurku.

Ścieżka dźwiękowa

Muzykę do filmu napisał Maciej Zieliński. W filmie wykorzystano piosenkę Kasi Nosowskiej Jeśli wiesz co chcę powiedzieć... oraz jej instrumentalną wersję. Piosenka pochodzi z albumu puk.puk.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.