Grigorij Sudiejkin ros. Георгий Порфирьевич Судейкин (ur. 11 kwietnia 1850, zm. 16 grudnia 1883 w Sankt Petersburgu) – rosyjski podpułkownik Ochrany, ofiara zamachu terrorystycznego.
Życiorys
Jako ochotnik wstąpił do 4. Koporskiego Pułku Piechoty. Po awansie na podoficera wstąpił do Moskiewskiej Szkoły Junkrów Piechoty, po której ukończeniu 18 sierpnia 1870 otrzymał awans do stopnia chorążego. W 1871 – podporucznik, adiutant pułku; w 1872 – porucznik.
W lutym 1874 przyjęty do Samodzielnego Korpusu Żandarmów i mianowany adiutantem Woroneskiego Policyjno-Żandarmskiego Wydziału Kolei.
W 1877, po otrzymaniu stopnia sztabskapitana, został mianowany asystentem szefa Kijowskiego Gubernialnego Wydziału Żandarmerii. W 1879 odkrył kijowską organizację Narodnej Woli, co przyczyniło się do jego szybkiej kariery.
W 1881 r. został szefem Petersburskiego Wydziału Ochrany i powiernikiem Wiaczesława Plehwe i Dmitrija Tołstoja.
W 1882 został inspektorem tajnej policji w całej Rosji. Celem jego pracy było zwalczanie ruchu rewolucyjnego (Narodnaja Wola). Jednym z jego najcenniejszych agentów był Siergiej Diegajew. Współpraca Sudejkina z kierowanym przez niego agentem doprowadziła do fali aresztowań (200 osób) wśród członków Narodnej Woli. Diegajew, przebywając z polecenia Sudejkina na emigracji, przyznał się do swojej podwójnej roli. Sprawa zdrady miała pozostać w tajemnicy pod warunkiem zabicia Sudiejkina. 16 grudnia 1883 Diegajew przy pomocy dwóch rewolucjonistów dokonał zabójstwa Sudejkina.
Bibliografia
- Jan Kucharzewski, Od białego caratu do czerwonego, t. 7: Triumf reakcji, pod red. nauk. Andrzeja Szwarca i Pawła Wieczorkiewicza, wyd. 1 powojenne, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2000, s. 137-175.
- Richard Pipes, Zamachowcy i zdrajcy: z dziejów terroru w carskiej Rosji, przeł. Władysław Jeżewski, Warszawa: Wydawnictwo Magnum 2011.