Gambit hetmański
abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
e7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
d5 – Czarny pionek
c4 – Biały pionek
d4 – Biały pionek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
e2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Ruchy

1.d4 d5 2.c4

Kod ECO

D06–D69

Pochodzenie

przed 1497

Nazwany po

figura szachowa hetman

Rodzic

gra zamknięta

Gambit hetmański – otwarcie szachowe powstające po posunięciach:

  1. d4 d5
  2. c4.

Jest jednym z najczęściej wybieranych debiutów w grupie debiutów zamkniętych. Białe poświęcają piona w zamian za opanowanie centrum szachownicy. Czarne mogą ofiarę przyjąć albo odrzucić.

Pierwsze wzmianki o gambicie hetmańskim można spotkać już w roku 1497 u Luisa Luceny. Debiut ten zyskał wielką popularność pod koniec XIX wieku, dzięki sukcesom Johannesa Zukertorta w Londynie w 1883 oraz Harry'ego Pillsbury w Hastings w 1885. Największy wkład w rozwój teorii gambitu hetmańskiego mieli Wilhelm Steinitz, Siegbert Tarrasch oraz Akiba Rubinstein. Szczyt popularności gambitu hetmańskiego przypadł na lata dwudzieste i trzydzieste XX wieku, jednak i dziś jest on chętnie stosowany przez najsilniejszych arcymistrzów świata.

Rozróżniamy dwa główne warianty gambitu hetmańskiego:

  • gambit nieprzyjęty
  1. d4 d5
  2. c4 e6
  • gambit przyjęty
  1. d4 d5
  2. c4 d:c4

Zamiast tych dwóch podstawowych kontynuacji, w wyjściowej pozycji gambitu hetmańskiego czarne mają do wyboru inne posunięcia:

2...c6 – obrona słowiańska
2...Sc6 – obrona Czigorina
2...e5 – kontrgambit Albina
2...Sf6 – obrona Marshalla
2...Gf5 – obrona bałtycka
2...c5 – obrona austriacka

W Encyklopedii otwarć szachowych gambit hetmański oznaczony jest kodami od D06 do D69.

Zobacz też

Wybrana literatura

  • Dražen Marović (1992), Play the Queen's Gambit, Cadogan Books, ISBN 1-85744-016-1
  • Luděk Pachman (2001), Das Damengambit. 3., aktualisierte Auflage. Edition Olms, Zurych, ISBN 3-283-00274-6
  • Christopher Ward (2006), Play The Queen's Gambit, Everyman Chess, ISBN 1-85744-411-6
  • Jerzy Konikowski (2007), Modernes Damengambit-richtig gespielt. 2., aktualisierte Auflage. Joachim Beyer Verlag, Hollfeld, ISBN 978-3-88805-483-9
  • Lars Schandorff (2009), Playing the Queen's Gambit: A Grandmaster Guide, Quality Chess, ISBN 978-1906552183
  • Dmitrij Komarow, Stefan Djurić, Claudio Pantaleoni (2009), Chess Opening Essentials, Vol. 2: 1.d4 d5 / 1.d4 various / Queen’s Gambits, New In Chess. ISBN 978-90-5691-269-7

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.