Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
Ilustracja
Szyld GOPR
Państwo

 Polska

Siedziba

Zakopane

Data założenia

15 września 1952

Zasięg

Polska

Prezes Zarządu Głównego

Łukasz Felcenloben

Nr KRS

0000156881

Data rejestracji

28 marca 2003

brak współrzędnych
Strona internetowa
Stacja ratunkowa GOPR w Zieleńcu
Stacja ratunkowa GOPR w Międzygórzu

Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (GOPR) – organizacja prowadząca akcje ratownicze, szkolenia i zapobiegająca wypadkom na terenach górskich Polski.

Historia

Powstało w 1952 roku w Zakopanem z inicjatywy Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. 15 września tego roku przyjęty został regulamin i określona struktura GOPR[1]. Pierwszym prezesem został Stefan Zwoliński. W tym roku została utworzona charakterystyczna odznaka ratowników GOPR[2]. Utworzono wkrótce wtedy następujące oddziały: Beskidzkie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, Krynickie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, Sudeckie Ochotnicze Pogotowie Ratownicze[3]. Po czterech latach działalności opracowano nowy regulamin GOPR, w którym w miejsce dotychczasowych sekcji terenowych powołano następujące grupy regionalne: Grupę Tatrzańską (Zakopane), Grupę Beskidzką (Bielsko-Biała), Grupę Krynicką (Krynica) i Grupę Rabczańską z siedzibą w Rabce[3]. W 1961 roku powstała grupa bieszczadzka z siedzibą w Sanoku. W tym czasie rozpoczęto składanie przysięgi, co dotychczas praktykowano jedynie w grupie tatrzańskiej. W 1968 roku GOPR został członkiem zwyczajnym ICAR – Międzynarodowego Komitetu Ratownictwa Alpejskiego[3]. Na początku lat 70. GOPR wprowadził system łączności radiowej, a w 1975 roku – współpracę z lotnictwem sanitarnym[3]. W 1976 roku grupa sudecka została rozbita na karkonoską i wałbrzysko-kłodzką[4]. W 1990 roku ratownicy tatrzańscy wystąpili ze struktur GOPR, wracając do formuły niezależnego stowarzyszenia – Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego[3]. W 2012 roku GOPR odznaczono Medalem Honorowym im. Józefa Tuliszkowskiego[5].

GOPR dzisiaj

Ratownicy GOPR podczas szkolenia

Obecnie GOPR, tak jak działający niezależnie TOPR, jest organizacją zamkniętą. Aby zostać ratownikiem GOPR-u, trzeba mieć odpowiedni wiek (18–35 lat), przejść dwuletni staż kandydacki, intensywne szkolenie oraz testy i egzaminy kwalifikacyjne, które sprawdzają nie tylko umiejętności teoretyczne takie jak wiedza medyczna oraz topografia terenu, ale także kondycję fizyczną, umiejętność jazdy na nartach itp. oraz zdać egzamin[6].

Ratownicy GOPR-u na zmiany pełnią 24-godzinne dyżury przez wszystkie dni w roku w swoich stacjach ratunkowych. Umieszczone są one zazwyczaj przy schroniskach, większych stacjach narciarskich oraz miejscach wytężonego ruchu turystycznego. Ratownicy korzystają dzisiaj z nowoczesnego sprzętu ratowniczego, który znacznie usprawnia ich pracę, takiego jak samochody terenowe, quady, skutery śnieżne, detektory lawinowe, GPS-y, radiostacje itp.[7] Ratownicy posiadają również przeszkolenie z ratownictwa wodnego z uwzględnieniem górskich rzek a stację ratunkową GOPR w Szczawnicy wyposażono również w ponton służący do przeprowadzania akcji ratowniczych w górskim odcinku biegu Dunajca[8].

GOPR wykorzystuje także specjalnie szkolone psy, są to psy ratownicze do poszukiwań osób, np. zasypanych śniegiem z lawiny[9].

Ratowników GOPR-u można rozpoznać dzięki charakterystycznym strojom – czerwonym lub czerwono-niebieskim polarom, kurtkom, spodniom. Na stroju widnieje owalny symbol z błękitnym krzyżem pośrodku lub / oraz sam krzyż bezpośrednio na ubraniu wraz z podpisem GOPR[10].

Obecnie GOPR tworzy 7 grup regionalnych:

W końcu 2016 GOPR liczył 102 ratowników zawodowych i 896 ochotników[11], a w 2020 123 ratowników zawodowych i 824 ochotników[12].

W okresie od 24 czerwca do 31 sierpnia 2017 na terenie polskich gór, od Sudetów po Bieszczady (z wyłączeniem Tatr) GOPR interweniował 614 razy[13], a w całym 2020 roku 1880 akcji (w tym 105 z udziałem śmigłowca)[12].

Przyrzeczenie ratownicze

Dobrowolnie przyrzekam pod słowem honoru, że póki zdrów będę, na każde wezwanie Naczelnika lub Jego Zastępcy – bez względu na porę roku, dnia i stan pogody – stawię się w oznaczonym miejscu i godzinie i udam się w góry celem niesienia pomocy ludziom jej potrzebującym. Postanowienia statutu GOPR będę przestrzegał ściśle, polecenia Naczelnika, jego zastępców, kierowników wypraw i akcji będę wykonywał rzetelnie, pamiętając, że od mego postępowania zależy zdrowie i życie ludzkie. W pełnej świadomości przyjętych na siebie trudnych obowiązków i na znak dobrej woli, powyższe przyrzeczenie przez podanie ręki Naczelnikowi potwierdzam[14].

Przypisy

  1. 65 lat GOPR – uroczystości jubileuszowe. ratownictwogorskie.pl. [dostęp 2017-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-29)].
  2. Historia odznaki GOPR. [w:] Portal górski [on-line]. [dostęp 2017-12-26].
  3. 1 2 3 4 5 50 lat GOPR. [w:] Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe [on-line]. [dostęp 2017-12-26].
  4. Historia Grupy Karkonoskiej GOPR. [w:] Grupa Karkonoska GOPR [on-line]. [dostęp 2017-12-26].
  5. Wykaz nadanych Medali Honorowych im J. Tuliszkowskiego w 2012 roku. straz.gov.pl. [dostęp 2015-12-18].
  6. Jak zostać ratownikiem GOPR. [w:] Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe [on-line]. 2015-10-29. [dostęp 2017-12-26].
  7. Sprzęt ratownika górskiego – kiedyś i dziś. [w:] góry online [on-line]. 2004-07-29. [dostęp 2017-12-26].
  8. Tomasz Mateusiak: Ratownicy GOPR wskoczyli w lodowate wody Dunajca. [w:] gazetakrakowska.pl [on-line]. 2004-05-16. [dostęp 2019-08-03].
  9. Psy ratownicze GP GOPR [online].
  10. GOPR: Docenieni ratownicy. [w:] Beskidzka24 [on-line]. [dostęp 2017-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-26)].
  11. GOPR w liczbach. GOPR. [dostęp 2017-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-28)].
  12. 1 2 Górskie służby ratownicze MSWiA.
  13. 614 interwencji w górach w sezonie letnim
  14. GOPR: „Dobrowolnie przyrzekam pod słowem honoru...”. [w:] Rynek Zdrowia [on-line]. 2017-10-28. [dostęp 2017-12-26].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.