Główna liczba kwantowa (n) – pierwsza z liczb kwantowych opisujących układ kwantowy określająca energię układu, np. energię elektronów w atomie. Przyjmuje ona wartości liczb naturalnych n = 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7... Stany kwantowe o tej samej wartości głównej liczby kwantowej tworzą powłokę elektronową, zwaną poziomem energetycznym. Powłoki te oznacza się kolejno K, L, M, N, O, P, Q. Powłoce K odpowiada n = 1, powłoce L odpowiada n = 2...

Znając wartość głównej liczby kwantowej można oszacować średnią odległość elektronu od jądra oraz określić prawdopodobieństwo znalezienia się elektronu w pobliżu jądra.

Za pomocą głównej liczby kwantowej można obliczyć maksymalną liczbę elektronów na danej powłoce.

2n² = maksymalna liczba elektronów na danej powłoce

Dlatego na powłoce K mogą znajdować się maksymalnie 2 elektrony, a na powłoce L maksymalnie 8 elektronów itd.

Zobacz też

• poboczna liczba kwantowa

Bibliografia

• Red. Paweł Kozyra, Słownik szkolny chemia, Wydawnictwo Zielona Sowa Kraków 2005, str. 127