Friðrik Þór Friðriksson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1954
Reykjavík

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent filmowy

Lata aktywności

od 1975

Friðrik Þór Friðriksson (ur. 12 maja 1954 w Reykjavíku) – islandzki reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Ze względów typograficznych poza Islandią spotyka się zwykle zapis: Fridrik Thor Fridriksson[1] lub Fridrik Thór Fridriksson[2]. Twórca Icelandic Film Corporation.

Charakterystyka twórczości

W twórczości Friðrikssona zauważana jest fascynacja kinematografią amerykańską, z którą polemizować zaczyna on w filmie Białe wieloryby[3]. Jako lewicujący twórca przedstawia w swoich dziełach kontekst wpływów kulturowych i politycznych na społeczeństwo Islandii. Jego Dni filmu są zarówno wyrazem ambiwalencji wobec Stanów Zjednoczonych, jak i wyrazem tęsknoty za „magią kina”[4].

Motywami w jego twórczości jest sięganie do wątków typowych dla kina drogi z eksponowaniem przybyszy z zagranicy[5] oraz przedstawianie stosunku do własnej tradycji Islandczyków żyjących w ponowoczesnej rzeczywistości[6]. Ponadto jest to też przeciwstawianie panteistycznej wsi zlaicyzowanemu miastu[7] i sięganie do topiki religijnej[8], czemu towarzyszy zwracanie się w kierunku neopogaństwa. Tęsknota za tradycją widoczna jest w przedstawianiu natury, z którą wiążą się jego bohaterowie, co jako wyraz duchowej czystości jest odniesieniem do takiego przedstawiania rzeczywistości w literaturze islandzkiej od XIX wieku[9]. Odniesienia do neopogaństwa widoczne są też w innych działaniach Friðrikssona: do swych filmów wykorzystywał muzykę Hilmara Örna Hilmarssona, inspirującego się nurtem New Age[10], w początkowych scenach filmu Rock w Reykjaviku występuje pieśniarz i badacz pogańskich rytuałów Sveinbjörn Beinteinsson[11].

Tworząc film Anioły wszechświata, Friðriksson wykorzystał strategię systemu gwiazd, obsadzając sprawdzonych wcześniej aktorów: Ingvara Eggerta Sigurðssona, Hilmira Snæra Guðnasona i Baltasara Kormákura[12].

Filmografia

  • 1980: Brennu Njáls saga
  • 1981: Eldsmiðurinn
  • 1982: Rock w Reykjaviku (Rokk í Reykjavík)
  • 1984: Islandzcy kowboje (Kúrekar norðursins)
  • 1985: Hringurinn
  • 1987: Białe wieloryby (Skytturnar)
  • 1989: Flugþrá - telewizyjny
  • 1991: Dzieci natury (Börn náttúrunnar) – nominacja do Oscara za najlepszy film obcojęzyczny
  • 1994: Dni filmu (Bíódagar)
  • 1995: Zimny dreszcz (Cold Fever)
  • 1996: Wyspa diabła (Djöflaeyjan)
  • 2000: Anioły wszechświata (Englar alheimsins)
  • 2002: Sokoły (Fálkar)
  • 2002: On Top Down Under
  • 2004: Niceland (Næsland)
  • 2009: Sólskinsdrengurinn
  • 2010: Mama Gogo (Mamma Gógó )
  • 2011: Tími nornarinnar
  • 2011: 60 Seconds of Solitude in Year Zero
  • 2015: Horyzont (Sjóndeildarhringur)

Źródło:[13][1][2]

Przypisy

Bibliografia

  • Sebastian Jakub Konefał: Kino Islandii. Tradycja i ponowoczesność. Gdańsk: Wydawnictwo w Podwórku, 2016. ISBN 978-83-64134-14-2.
  • Jolanta Sowińska-Gogacz, Film islandzki dzisiaj. Sylwetka Fridrika Thóra Fridrikssona, „Kwartalnik Filmowy” 2002, nr 39-40.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.