Franciszek Maria I della Rovere
Ilustracja
Portret Franciszka Marii autorstwa Tycjana
ilustracja herbu
Książę Urbino
Okres

od 11 kwietnia 1508
do 1516

Poprzednik

Giudobaldo I

Następca

Wawrzyniec Medyceusz

Książę Urbino
Okres

od grudzień 1521
do 20 października 1538

Poprzednik

Wawrzyniec Medyceusz

Następca

Guidobaldo II

Dane biograficzne
Dynastia

Della Rovere

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1490
Senigallia, Księstwo Urbino

Data i miejsce śmierci

20 października 1538
Urbino, Księstwo Urbino

Ojciec

Jan della Rovere

Matka

Joanna da Montefeltro

Małżeństwo

Elżbieta Gonzaga

Dzieci

Fryderyk, Guidobaldo II, Joanna, Jan, Katarzyna, Beatrycze, Franciszek Maria, Hipolita, Maria, Elżbieta, Julia Feltria, Juliusz Feltrio, Jolanta

Franciszek Maria I della Rovere (ur. 22 marca 1490 – 20 października 1538) – włoski kondotier, mecenas sztuki i książę Urbino w latach 1508-1516 i 1521-1538 z przerwą na panowanie Wawrzyńca Medyceusza.

Życiorys

Franciszek Maria urodził się w Senigalli, jako syn papieskiego dowódcy i władcy tego miasta Jana della Rovere i jego żony Joanny da Montefeltro, córki Fryderyka III da Montefeltro, księcia Urbino i jego dziedziczki. Był również bratankiem kardynała Juliana della Rovere, późniejszego papieża znanego jako Juliusz II.

Jego wuj ze strony matki Guidobaldo I, książę Urbino, który był bezdzietny, wezwał Franciszka Marię na swój dwór i uznał go za swojego dziedzica w 1504 roku za pozwoleniem Juliusza II. W 1502 roku ród della Rovere stracił władzę nad Senigallią, którą opanował Cezar Borgia, syn papieża Aleksandra VI, na którego rozkaz od roku podbijał księstwa Romanii, z której chciał wykroić sobie własne państewko i wkrótce stał się najpotężniejszym władcą w tym regionie. Franciszek Maria i jego matka uniknęli wysłanych przez Borgię morderców uciekając do obozu Andrei Dorii. Kiedy w 1508 roku Guidobaldo I zmarł, jego następcą na książęcym tronie Urbino został Franciszek Maria; poza tym dzięki wsparciu wuja Juliusza II udało mu się odbić i objąć władzę w Senigalli po śmierci Borgii.

W 1508 roku książę Urbino poślubił Eleonorę Gonzagę (1493–1570), córkę Franciszka II, markiza Mantui i jego żony Izabeli d'Este.

W 1509 roku został Kapitanem Generalnym Państwa Kościelnego i dowodził jego siłami w czasie jednej z wojen włoskich przeciwko Ferrarze i Wenecji. Kiedy w 1511 roku po nieudanym podboju Bolonii i zdobyciu miasta przez siły kardynała Franciszka Alidosi, Franciszek Maria zamordował duchownego, co spowodowało kilkutygodniowy gniew Juliusza II. Ostatecznie wuj i bratanek pojednali się ze sobą i w 1513 Franciszek Maria został mianowany panem na Pesaro.

Wkrótce zmarł papież Juliusz II, przez co książę Urbino stracił swojego głównego politycznego patrona, a następny papież, Leon X prawa do Pesaro zostały przeniesione na papieskiego bratanka Wawrzyńca Medyceusza. W trzy lata później Franciszek Maria został ekskomunikowany i pozbawiony księstwa Urbino na rzec Wawrzyńca Medyceusza i della Rovere mógł powrócić do swojego władztwa dopiero po śmierci papieża Leona X w 1521 roku.

Della Rovere walczył jako Kapitan Generalny Republiki Weneckiej w kolejnej z wojen włoskich w latach 1523-1525, ale nowy papież z rodu Medyceuszy Klemens VII nie żywił do księcia Urbino zaufania.

Franciszek Maria zmarł otruty w Pesaro.

Potomstwo

Ze związku małżeńskiego z Elżbietą Gonzagą (1493-1570) miał trzynaścioro dzieci:

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.