Gen. Aleksandr Kutiepow na emigracji w Bułgarii 1922. Pierwszy po lewej, za Kutiepowem, Fiodor Briedow

Fiodor Emiliewicz Briedow, ros. Федор Эмнльевич Бредов (ur. 22 kwietnia 1884 w Iwangorodzie w Rosji, zm. 15 marca 1959 w San Francisco) – rosyjski wojskowy, generał major, emigracyjny działacz kombatancki, brat Nikołaja Emiliewicza Briedowa.

W 1901 ukończył 1 Korpus Kadetów, zaś w 1903 Pawłowską Szkołę Wojskową. Od 1903 służył w Finlandzkim Pułku Lejbgwardii. W 1909 ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego. Został dowódcą kompanii w swoim macierzystym pułku. Od lutego 1912 był zastępcą starszego adiutanta w sztabie Irkuckiego Okręgu Wojskowego.

Brał udział w I wojnie światowej. Był szefem sztabu 63 Dywizji Piechoty. Na początku 1915 w stopniu podpułkownika został szefem sztabu 8 Dywizji Piechoty. Latem tego roku weszła ona w skład garnizonu Twierdzy Nowogieorgiewskiej, po czym w sierpniu wraz z garnizonem twierdzy poddała się armii niemieckiej.

Pod koniec 1918 uwolniony z niewoli niemieckiej przystąpił do Białych. Od lutego 1919 służył w sztabie Frontu Południowo-Zachodniego Sił Zbrojnych Południa Rosji gen. Antona Denikina. Od 22 lipca tego roku pełnił funkcję szefa sztabu 3 Dywizji Piechoty gen. Michaiła G. Drozdowskiego. Uczestniczył w walkach z bolszewikami podczas natarcia na Orzeł i odwrotu do Noworosyjska. Awansował do stopnia pułkownika. W sierpniu 1920 został szefem sztabu II Korpusu Armijnego. Po ewakuacji wojsk białych z Krymu do Gallipoli w listopadzie tego roku, został tam wyznaczony szefem sztabu 1 Dywizji Piechoty. Na początku 1921 awansował na generała majora. W kwietniu 1922 zamieszkał w Bułgarii, gdzie pełnił nominalną funkcję szefa sztabu 1 Dywizji Piechoty.

W okresie II wojny światowej podjął współpracę z Niemcami. Wstąpił do Rosyjskiego Korpusu Ochronnego, zostając adiutantem w 1 junkierskim batalionie. Następnie był kolejno adiutantem w 2 batalionie 2 pułku, adiutantem w 3 pułku, dowódcą 5 kompanii 3 pułku, dowódcą 1 batalionu 5 pułku. Na początku 1945 został ranny. Był odznaczony Żelaznym Krzyżem 2 klasy. Po zakończeniu wojny wyjechał do USA, gdzie stał na czele zrzeszenia byłych żołnierzy Finlandzkiego Pułku Lejbgwardii. Zmarł 15 marca 1959.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.