Emilia z Terleckich Eysymont (ur. ok. 1825, zm. 9 listopada 1900) – poetka, pisarka, współpracowniczka warszawskich "Kłosów".

Życiorys

Urodziła się w powiecie owruckim na Ukrainie w znanej rodzinie szlacheckiej Terleckich. Poślubiła (zapewne przed rokiem 1846) Szymona Eysymonta z Wielkiej Czrnihówki (potomka Kazimierza Eysymonta, podczaszego orszańskiego). Wraz z mężem zamieszkała w Wielkiej Czernihówce, tam też urodzili się jej synowie Antoni, Franciszek i Wacław.

Twórczość

Zapewne pierwsze próby literackie podejmowała we wczesnej młodości. Z "Kłosami" nawiązała współpracę ok. 1866 roku. Korespondowała z Kazimierzem Wóycickim i Aleksandrem Grozą. Niewątpliwie właśnie Wóycicki umożliwił jej debiut literacki w Warszawie. Za jego też protekcją wystawiono dramat "Zachwycenie i Uczucie". Większość jednak jej prac pozostała w rękopisach. Staraniem syna Franciszka, opowiadanie "Dobry uczynek" ukazało się w pracy zbiorowej "Co Bóg dał" (1872). Już po śmierci autorki ukazała się rozprawa filozoficzna "Dwie siły", z przedmową syna Franciszka.

Zmarła 9 listopada 1900 roku i została pochowana w Wielednikach (niegdyś powiat owrucki).

Spis utworów

• Dobry Uczynek
• Dwie Siły
• Figielki Ewy
• Ona – piękna!...
• Pragnienie Szczęścia
• Wbrew Przesądom
• Wspomnienia dziecinne z czasów powstania 1831 r.
• Zachwycenie i Uczucie

Bibliografia

• T. Budrewicz, "Poseł do rodnych krwi słowiańskiej braci" ("Przegląd Humanistyczny", nr 1-2/1982)
• Lumir, Ostatni grom, Kraków 1910

Linki zewnętrzne

• Dwie siły. Studium (z rękopisów pośmiertnych) w bibliotece Polona