Dywizje grenadierów ludowych (Volksgrenadier-Divisionen) – formacje Wehrmachtu tworzone od połowy 1944 roku.

Dywizje grenadierów ludowych zaczęto tworzyć w połowie 1944 roku i choć miały one skład zbliżony do typowej dywizji piechoty i podlegały dowództwu Wehrmachtu, to na podstawie rozkazu Głównego Urzędu SS (SS-Führungshauptamt) z dnia 17 lipca 1944 roku właśnie SS odpowiadało za dobór kadry oficerskiej i podoficerskiej do tych oddziałów. Zgodnie z tym rozkazem stanowiska dowódcze w tych jednostkach mieli obsadzać ludzie deklarujący związek z narodowym socjalizmem. Całe składy osobowe podlegały także przepisom dyscyplinarnym i sądowym SS, a kadra dowódcza mogła być przenoszona na stanowiska wyłącznie do jednostek Waffen-SS. Dywizje tworzone zgodnie z tym rozkazem otrzymały przydomek „ludowy” (volks) co miało być wyróżnikiem podkreślającym ich przywiązanie dla idei narodowego socjalizmu.

Można je podzielić na 2 kategorie:

Organizowane były do działań ofensywnych, każdy z 3 pułków liczył 2 bataliony, dlatego były mniej liczne niż dywizje piechoty. Dywizje grenadierów ludowych były jednak znacznie lepiej wyposażone w broń automatyczną (z założenia w dywizjach grenadierów ludowych karabiny szturmowe miały całkowicie zastąpić karabiny, co w praktyce okazało się niemożliwe do zrealizowania), a artyleria dywizyjna była w znacznym stopniu zmotoryzowana. Ich minusem były niedobory sprzętowe i brak doświadczenia części żołnierzy.

Ich debiut nastąpił podczas ofensywy w Ardenach. Ogółem utworzono 79 dywizji grenadierów ludowych.

Struktura organizacyjna dywizji grenadierów ludowych

(W nawiasach liczba pododdziałów, liczebność oraz wyposażenia w broń zespołową)

  • Dowództwo i sztab dywizji
    • pluton kartograficzny
    • pluton żandarmerii
    • Pułk grenadierów (3) (1876 ludzi)
      • kompania sztabowa (10 lekkich karabinów maszynowych)
      • kompania dział piechoty (4 działa piechoty, 8 moździerzy kal. 120 mm, 4 lekkie karabiny maszynowe)
      • kompania przeciwpancerna (54 granatniki przeciwpancerne, 4 lekkie karabiny maszynowe)
      • batalion grenadierów (2) (642-699 ludzi)
        • kompania grenadierów (3) (9 lekkich karabinów maszynowych – w każdej)
        • kompania broni ciężkiej (8 ciężkich karabinów maszynowych, 4 działa piechoty, 6 moździerzy kal. 80 mm)
        • pluton zaopatrzenia (1 lekki karabin maszynowy)
    • kompania fizylierów (rowerowa) (200 ludzi) (2 ciężkie karabiny maszynowe, 8 lekkich karabinów maszynowych, 2 moździerze kal. 80 mm, 2 działa piechoty)
    • Oddział przeciwpancerny (502 ludzi)
      • kompania sztabowa (1 lekki karabin maszynowy)
      • kompania ciężkich dział przeciwpancernych (9 ciężkich działa przeciwpancernych, 9 lekkich karabinów maszynowych)
      • kompania dział szturmowych (14 dział szturmowych, 16 lekkich karabinów maszynowych)
      • kompania samobieżnych dział przeciwlotniczych (9 dział przeciwlotniczych kal. 37 mm, 4 lekkie karabiny maszynowe)
    • Pułk artylerii (1869 ludzi)
      • bateria sztabowa (1 lekki karabin maszynowy)
      • dywizjon artylerii polowej 75 mm
        • bateria sztabowa (2 lekkie karabin maszynowe)
        • bateria armat 75 mm (3) (6 armat kal. 75 mm, 4 lekkie karabiny maszynowe – w każdej)
      • dywizjon haubic 150 mm
        • bateria sztabowa (2 lekkie karabin maszynowe)
        • bateria haubic 150 mm (2) (6 haubic kal. 150 mm, 4 lekkie karabiny maszynowe – w każdej)
      • dywizjon haubic 105 mm (2)
        • bateria sztabowa (2 lekkie karabiny maszynowe)
        • bateria haubic 105 mm (2) (6 haubic kal. 105 mm, 4 lekkie karabiny maszynowe – w każdej)
    • Batalion saperów (426 ludzi)
      • kompania saperów (2) (2 ciężkie karabiny maszynowe, 9 lekkich karabinów maszynowych, 2 moździerze kal. 80 mm, 6 miotaczy ognia – w każdej)
    • Batalion łączności (379 ludzi) (11 lekkich karabinów maszynowych)
      • kompania telefoniczna
      • kompania radio
      • kolumna zaopatrzenia
    • Oddział zaopatrzenia (1051 ludzi)
      • kompania transportowa (120 ton)
      • kompania transportowa (2) (30 ton)
      • pluton zaopatrzenia
      • kompania amunicyjna
      • kompania warsztatowa
      • kompania sanitarna
      • kompania weterynaryjna
      • poczta polowa
      • piekarnia i rzeźnia
    • Batalion zapasowy (925 ludzi)
      • kompania szkolna
      • kompania zapasowa (do 4)

Łącznie dywizja grenadierów ludowych liczyła 11 197 ludzi.

Bibliografia

  • Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim. Warszawa: PWN, 1987. ISBN 83-01-06556-7.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.