 Młody osobnik dużego gończego gaskońskiego | |
| Inne nazwy |
Grand Bleu de Gascogne |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
ok. 70 cm |
| Masa |
32 - 35 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa VI, sekcja 1.1, |
Duży gończy gaskoński – francuska rasa długonożnych psów gończych. Według klasyfikacji FCI rasa ta zaliczana jest do grupy psów gończych, posokowców i ras pokrewnych, a znajduje się w podsekcji dużych psów gończych.
Rys historyczny
Według niektórych autorów kynologicznych (Hauck) przodkiem gończych gaskońskich był angielski southern hound, który był masywnym psem myśliwskim o łaciatym lub dorpiatym umaszczeniu. Rozpowszechniony w średniowieczu przez Anglików na terenie Gaskonii, stał się protoplastą także dla takich ras jak Grand Gascon Saintongeois, czy Ariégeois. Zachowane opisy autorstwa hrabiego Couteulx prezentują psy z Gaskonii jako "najlepiej polujące na wilki, o doskonałym węchu, odwadze i wytrwałości, jednak o zbytniej powolności". Podczas Rewolucji francuskiej liczba psów gończych tej rasy mocno spadła, a ponowne odtworzenie hodowli odbyło się dzięki baronowi "de Ruble" z Blanquefort. Do własnej linii gończych gaskońskich baron użył czysto rasowe, zachowane gaskończyki oraz Grand Gascon Saintongeois. Duży gończy gaskoński trafiając do Ameryki miał duży wpływ na powstanie takiej rasy jak coonhound.
Wygląd ogólny
Duży gończy gaskoński cechuje się umaszczeniem dropiatym, jest podpalany biało-płowym dereszem, na głowie widoczna wyrazista strzała.
Zachowanie i charakter
Psy są łagodne, cierpliwe. Mają mało wymagającą, pozbawioną podszerstka okrywę włosową. Jako pies myśliwski-pracujący o silnym instynkcie łowieckim, potrzebuje dużo ruchu i przestrzeni.
Zobacz też
Bibliografia
- Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003, ISBN 83-7073-372-7
- Hans Räber: Encyklopedia psów rasowych. T. II. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 2001, s. 295-297. ISBN 83-7073-220-8.