| Arcybiskup Metropolita Limski Prymas Peru | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Prymas Peru | |
| Okres sprawowania |
Od 1723 |
| Wicekról Peru | |
| Okres sprawowania |
w latach 1716, 1720-1724 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Nominacja biskupia |
21 listopada 1701 |
| Sakra biskupia |
1703 |
| Data konsekracji |
1703 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
Juan de Argüelles | ||||||||||
| |||||||||||
Diego Morcillo Rubio de Auñón, OST (ur. 3 stycznia 1642 w Villarrobledo, zm. 12 marca 1730 w Limie) – hiszpański duchowny katolicki, biskup León en Nicaragua w latach 1701–1708, ordynariusz La Paz w latach 1708–1714, arcybiskup metropolita La Plata o Charcas w latach 1714–1723, dziesiąty arcybiskup metropolita limski oraz prymas Peru od 1723 r., wicekról Peru w latach 1716, 1720-1724.
Życiorys
Urodził się w 1642 r. w Villarrobledo, w środkowej Hiszpanii, jako syn Alonso Morcillo i Maríi Manzano. W młodym wieku wstąpił do zakonu trynitarzy w Toledo. Studiował następnie teologię i filozofię na Uniwersytecie Alcalá de Henres. W Alcalá de Henares król Hiszpanii Karol II Habsburg mianował go kaznodzieją królewskiego dworu. Działał również w inkwizycji.
21 listopada 1701 r. został mianowany biskupem ordynariuszem León en Nicaragua, a 14 maja 1708 – biskupem La Paz w Boliwii. Następnym szczeblem w karierze było arcybiskupstwo La Plata a Charcas w Górnym Peru (21 marca 1714). Ukoronowaniem jego kariery duchownej było powierzenie mu 12 maja 1723 r., funkcji arcybiskupa limskiego i prymasa Peru.
W 1716 r., gdy był jeszcze arcybiskupem Charcas, król Filip V Burbon mianował go okresowo wicekrólem Peru. Uroczyste objęcie rządów miało miejsce 15 sierpnia tego samego roku, podczas przybycia z orszakiem do Limy. Zastąpił on na tym stanowisku Mateo de la Mata Ponce de Leóna, który również był tymczasowym wicekrólem z racji usunięcia jego poprzednika, Diego Ladorona de Guevary 2 marca 1716 r.
Morcillo zajmowanych tę funkcję do 5 października 1716 r., kiedy urząd ten objął Carmine Nicolao Caracciolo, książę Santo Buono, oficjalne następca Ladrón de Guevary. Morcillo następnie powrócił do kościelnych obowiązków arcybiskupa Charcas.
Pod koniec kadencji księcia Caracciolo, Morcillo ponownie został wicekrólem tyle, że tym razem na stałe. Przybył do Limy i objął swój urząd 26 stycznia 1720 r. Po śmierci arcybiskupa Limy, Antonio de Zuloagi został jednocześnie nowym arcybiskupem metropolitą limskim i prymasem Peru.
Do jego najważniejszych dokonań politycznych należy zaliczyć zwiększenie dochodów królewskich z kolonii i odparcie angielski piratów, atakujących miasta portowe w wicekrólestwie.
W tym czasie papież Benedykt XIII podniósł do rangi świętych dwóch peruwiańskich błogosławionych: Toribio de Mogrovejo i Francisco de Solano. Morcillo przeznaczał wiele funduszy na zakony: trynitarzy, prowadzący dzieła charytatywne, takie jak szpitale i szkoły, oraz karmelitów bosych.
Został zapamiętany przez potomnych jako inteligentny i dobry administrator. Napisał książkę pt. Clamores de la Obligación (Okrzyki obowiązków). Opuścił urząd namiestnika w 1724, po serii poważnych incydentów w Paragwaju. Zmarł w Limie w 1730 r. i został pochowany w krypcie katedry.
Bibliografia
- Cavallería y Portillo, Francisco de la, Historia de Villa-Robledo, Albacete, IEA-„Don Juan Manuel”, 1987 (przedruk oryginału z 1751).
- Hernández Alfonso, Luis, Virreinato del Perú, Madrid 1930.
- Sandoval Mulleras, Agustín, Historia de mi pueblo: la muy noble y leal ciudad de Villarrobledo, Villarrobledo 1983.
- Alberto Tauro: Enciclopedia ilustrada del Perú: síntesis del conocimiento integral del Perú, desde sus orígenes hasta la actualidad. Wyd. 3. T. 11. Lima, Peru: PEISA, 2001. ISBN 978-9972-40-149-7. OCLC 48243862. (hiszp.).
- Vargas Ugarte, Rubén, Historia General del Perú, t. 4, wyd. 3, Carlos Milla Batres, Lima 1981, ISBN 84-499-4816-9.
Linki zewnętrzne
- Diego Morcillo Rubio de Auñón de Robledo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2015-01-13] (ang.).